Blogpost:
KrisHeyvaert
Boekenbeurs 2018, een persoonlijk verslag
Niet alleen Dickens had Great Expectations als schrijver. Mettertijd bracht het hem zelfs een aardige duit in het zakje, en dat zakje werd al gauw een aardige beurs met veel volk. Ik haalde ter plaatse nog snel 40 euro af aan de Fintro-automaat en deed nog een stressplaske ter waarde van 50 eurocent. De resterende 39.5 euro werd wat ongemakkelijk platgedrukt bij het plaatsnemen voor mijn eerste signeersessie. De behulpzame mensen van de stand gaven me een watertje, en ze hadden Bic-balpennen op reserve. Het was er druk. Naast me zaten een thrillerauteur en wat dichter een dichter – zij kenden de routine al, het bal(pen)spel. “’t Is een en al visibiliteit hier,” zei de ene, “en als je hier één boek signeert mag je al enorm tevreden zijn.” Wel, ik mag tevreden zijn. Als bezoeker en schrijver. Ik was nog nooit eerder op de Boekenbeurs geweest. Het was een vuurdoop, en de warmte heeft me deugd gedaan.
Ik koos voor twee signeersessies op twee dagen waarop het werkvolk (en ik) thuis zouden zijn. Dat leek me de beste keuze. Jammer genoeg bleek later uit het programma dat niet alle schrijvers die ik wou ontmoeten signeerden op die specifieke dagen, dus het werden er drie in totaal. Op de derde zondag rustte ik, het was Wapenstilstand. Ik betrad het strijdtoneel-om-aandacht in goed gezelschap: iedere dag kwamen er vrienden mee, samen met mijn vriendin – the Queen of Hearts, dus ik stond sterk in mijn schoenen. Drie dagen lang ging ik, met mijn trouwe bordeaux Parker Jotter in de aanslag, voluit in duel en dialoog met lezers en leden van de Eerste Ploeg – of hoe noem je die schrijvers waar je naar opkijkt?
Lees verder
Lees verder op mijn site
