Blogpost:
Anita Larkens
Crazy little thing called research
Nog een voordeel van research is dat het je eens achter je bureau weg haalt. Zo ga ik regelmatig op pad om 'experts' te spreken of locaties te bezoeken. Ik heb hier wel een vaste routine voor. Mijn researchdag is vrijdag. Uitgezonderd columns of artikelen, schrijf ik op vrijdag nooit. Het is mijn vrije dag, die soms nuttig wordt ingevuld. En aangenaam. Want research is leuk om te doen. Je ontmoet mensen met een interessant verhaal, je leert nieuwe dingen en je komt op plekken waar je anders niet zou komen. Wat mij blijft verbazen is de grote bereidheid van mensen om je te helpen met je onderzoek. Toch moet ik elke keer die drempel over. Zo had ik onlangs een medische vraag over een verwonding die één van mijn personages oploopt. Ik vond het not done om mijn eigen huisarts daarover vragen te stellen, hoewel hij het ongetwijfeld zou doen. Ook ging het mij te ver om naar een ziekenhuis te bellen en om een afspraak met een arts te verzoeken voor een schrijfvraag. Daarom deed ik een oproepje op Twitter en kreeg ik van een vriend van mij een contactpersoon. De drempel is dan iets minder hoog, omdat je in je introductie de naam van die vriend kunt noemen. Ik belde echter op het verkeerde moment, of eigenlijk op de verkeerde locatie: de medisch expert zat in Zuid Afrika. Een duur telefoontje. Ik kon er wel om lachen. In het korte gesprek kreeg ik een mailadres, zodat ik in alle rust mijn vragen kon formuleren. Nu sta ik weer voor die drempel. Ik moet iemand vinden die in een bepaalde flat woont op de allerhoogste verdieping. Dan wil ik het huis komen bekijken en vooral het uitzicht. Ook die drempel zal ik overgaan. Want als het de kwaliteit van mijn boek ten goede komt, gaat (bijna) niets mij te ver!
