Blogpost:
An Janssens
Dagboek van een debutant
In mijn vierde en laatste dagboek lees je dat het werk van een schrijver er nooit op zit, zelfs niet als dat ellendige boek eindelijk is afgewerkt:
6 oktober 2013
Als ik ’s avonds thuis kom, staat een doos vol Drakenkoninginnen me op te wachten. Ik ruk het bovenste boek uit de verpakking (wat ziet dat er goed uit!) en begin meteen te lezen. Hoe kon ik denken dat ik dit verhaal beu was?
20 oktober 2013
De allereerste signeersessie: op naar F.A.C.T.S.! Ik ben een beetje nerveus, maar eenmaal ik kennis maak met de sympathieke mensen van Brugse Boekhandel, ben ik helemaal op mijn gemak. Signeren is veel leuker dan ik had gedacht. De lezers lijken er al evenveel zin in te hebben als ik.
23 oktober 2013
Ik ga voor de derde keer naar Amsterdam, dit keer om het vervolg van Drakenkoningin te bespreken. Ik heb een heel interessant gesprek met de redacteur, waarvan ik weeral maar één zin onthoud: ‘Maak een Facebook account aan.’
26 oktober 2013
Ik signeer in de Standaard Boekhandel te Leuven. De mensen zijn niet erg geïnteresseerd in een kribbel van mijn rode pen. Enkele vrienden komen langs en ik hou ze zolang mogelijk aan de praat, zodat het lijkt alsof ik het druk heb.
28 oktober 2013
Ik stuur de synopsis van Drakenkoningin 2 naar de redacteur (aan die titel doe ik later wel iets). Volgend jaar, in oktober, komt het boek uit. Dat lijkt bedrieglijk ver weg, maar om slapeloze nachten dit keer te vermijden, moet mijn eerste versie eind februari klaar zijn.
5 november 2013
De dag waar ik maanden naartoe heb geleefd: de officiële voorstelling van Drakenkoningin op de boekenbeurs van Antwerpen. In de Rode Zaal herken ik verdacht veel gezichten; het publiek bestaat blijkbaar vooral uit vrienden en familie. Maar de sfeer is ontspannen en ik geniet met volle teugen. Wanneer ik aan de stand van VBK signeer, voel ik me een echte schrijfster.
25 september 2014
Het is al bijna een jaar geleden sinds ik voor het laatst in mijn dagboek schreef. Ondertussen is Drakentovenaar (een titel die ik maar matig beter vind dan Drakenkoningin 2) bijna uit. Ik word steeds nerveuzer. Is het tweede boek wel zo goed als het eerste? Hebben de lezers er geen te hoge verwachtingen van?
Soms lijken de woorden die ik uitsprak op het interview in Antwerpen me te achtervolgen, maar dan raap ik mezelf bij elkaar en schreeuw ik ze weer uit: ‘Vanaf nu kan het alleen maar beter worden!’
