Blogpost:
Marianne Visser van Klaarwater
'De Doorzetster': een feelgoodstory over een nieuwe liefde op latere leeftijd.
I
'De Doorzetster een ode aan de liefde' verschijnt in juli 2020 bij Uitgeverij U2pi. Centraal staat mijn liefde voor Roel (1946-2008). Hij was mijn eerste echtgenoot en overleed wegens een medische misser. Ruim twee jaar na zijn overlijden zag ik Peter voor het eerst. Ik raakte halsoverkop verliefd op deze levensgenieter en weduwnaar. Ik stapte op hem af en zei: ''Ik vind je een leuke man." Mijn ouders noemden mij een doorzetster. Zelf noem ik me een ster in het doorzetten. In het leven vallen we allemaal, maar de overwinning zit hem in het feit dat we opstaan en doorgaan. Toegegeven
Toegegeven, na het overlijden van Roel wilde ik niet verder leven. Wat moest ik zonder hem? Hij was alles voor mij. Na een gelukkig huwelijk van 26 jaar voelde ik het gemis als een amputatie. Ik bestond nog maar voor de helft. In de eenzaamheid van de nacht verlangde ik naar de dood. Ik was even eenzaam als de hoofdpersoon in Hector Malot's roman ''Alleen op de wereld.' Ofwel 'Sans famille' , zoals de Fransen zeggen. Voor mijn betekent dat een leven zonder ouders, broers, zusters, kinderen, kleinkinderen. Ja, zelfs geen schoonfamilie. Alleen mijn ene zwager trok zich iets van ons aan. Hij zag Roels twee jaar durende ziekte als een straf van God. Mijn man zou te weinig bidden. Bijna-doodervaring
Alsof bidden helpt. Roel en ik zagen God als een krachtstroom van altijddurende liefde om door te geven aan anderen. Deze kracht was te groot om zich te laten inkaderen in welke religie dan ook. Als katholiek was ik buitenkerkelijk. Roel had zich op zijn 18e laten uitschrijven uit de Hervormde kerk. Zoals hij altijd zei: ''Geloof is liefde en komt van God. Religie is mensenwerk en zij maken fouten.’’
De ommekeer kwam door een Bijna-doodervaring kort na zijn openhartoperatie. Hij ontmoette van hart tot hart een kracht waarvan hij alleen wist dat hij/zij De Eeuwige was.
Dat verdiepte ons geloofsleven. Ik voelde me geroepen tot een pastorale functie binnen de kerk. Enkele maanden voor zijn overlijden bekeerde Roel zich tot de rooms-katholieke kerk. Hij was geraakt door de symboliek, mysterie en mystiek.
'De Doorzetster: een ode aan de liefde': vastklampen
Enkele maanden voor zijn overlijden verhuisden we in 2008 naar het voor ons onbekende Haarlem. De monumentenstad telde toen nog acht katholieke kerken. Ik dacht daar een goede werkplek te vinden in een warme parochiegemeenschap.
Vanuit mijn verlangen naar verbonden zijn met en mijn trouw willen blijven aan Roel klampte ik me vast aan de kerk. Tegelijkertijd verlangde ik naar aardse liefde. Er kwam een foute man in mijn leven. Uit angst voor mijn eigen eenzaamheid bleef ik aan hem klitten. En verloor mezelf. De Doorzetster: een ode aan de liefde’: loslaten
Totdat ik koos voor de confrontatie met mezelf. Helemaal alleen bezocht ik Istanbul. Een stad waar ik de weg niet wist, niemand kende en waarvan ik de taal niet sprak. Ik ontdekte wie ik zelf was. Een weduwe die zich in haar eentje goed kon redden.
Ik kon het leven aan. De behoefte om me ergens aan te hechten liet ik los. Wat bleef was mijn trouw willen blijven aan Roel. En aan de kerk waartoe hij zich bekeerd had en waar mensen zich hem herinnerden. Mijn relatie met Peter bracht me in opspraak. In de ogen van de pastoor was ik geen zielige weduwe meer maar een overspelige vrouw.
'De Doorzetster: een ode aan de liefde'": de keuze
Anders dan Roel was Peter geen boekhouder maar had hij in de jaren ‘60’ - ’70 een seksshop. Later opende hij twee optiekzaken. Een in Zwanenburg en een ander in Haarlem. Zijn leuze was: ''Brillen ven Peter, beter voor je gezicht.’’
Zodra ik hem zag in het buurtkoortje raakte ik halsoverkop op hem verliefd. Al snel stapte ik op hem af met de woorden: ‘’Ik vind jou een leuke man.’’ Na de nodige hobbels overwonnen te hebben, kregen we een Latrelatie. Totdat de aanslag op de MH17 plaatsvond. Zijn verdrongen oorlogstrauma kwam naar buiten. Hij raakte in een zware depressie. Ik stond voor de keuze: laat ik hem los of zet ik door? Ik koos voor het laatste. Vandaar de titel: 'De Doorzetster: een ode aan de liefde.' De Doorzetster een ode aan de liefde' en de veranderende samenleving Ik schrijf over wat me raakt in mens en maatschappij. In 'De Doorzetster: een ode aan de liefde’, beschrijf ik het levensverhaal van mij, Roel en Peter binnen de context van een veranderende samenleving. ● De impact van internet op het liefdesleven; komende uit een huwelijk dat 26 jaar duurde merkte ik dat relaties vaak heel anders ontstaan dan in de jaren ’70 – ’80;
● De invloed van seksueel misbruik in de kerk. In Haarlem verdween de een na de andere parochie. Nu woon ik tegenover een moskee;
● De vluchtelingenstroom; de wereld raakte op drift;
● De aanslag op de MH17.
Bespreekbaar maken Wist je dat ik vanuit mijn levenservaring plus liefde en plezier mensen inzicht geef in hun leven? Met 'De Doorzetster: een ode aan de liefde’ wil ik levensproblemen waarmee we vroeg of laat allemaal te maken kunnen krijgen bespreekbaar maken.
Lees verder op mijn site
