Blogpost:
Jacqueline Zirkzee
De eerste priesteres: loslaten is moeilijk
Dat is fijn en dat heb je hard nodig als schrijver, ook al gaat het om het zoveelste boek. Ken je het impostersyndroom? Daarbij heb je het gevoel dat je een charlatan bent, iemand die, ondanks het bewezen tegendeel, helemaal niet de kennis en vaardigheden bezit die hem worden toegedicht. Daar heb ik dus af en toe last van. Daarom zat ik behoorlijk in spanning toen in de afgelopen weken na verschijning de eerste recensies verschenen. Want ik had er dan wel op aangedrongen, bij recensenten en lezers, om vooral een eerlijk oordeel te geven, maar ja, wat als dat oordeel mij genadeloos zou ontmaskeren als schrijver-van-niets?
Inmiddels kan ik weer normaal ademhalen, want de recensies zijn goed. Natuurlijk, je moet van het genre houden en je kun niet iedereen tevredenstellen. Maar de consensus is dat het een mooi boek is: anders, beeldend, aangrijpend. In de toekomst zal er ook weleens een minder enthousiaste lezer komen, maar de ontvangst is toch wel zodanig dat ik voorzichtig het boek durf los te laten.
Ga maar, ga de wijde wereld maar in - toe maar. Het is koud daarbuiten, maar ik weet dat er mensen zijn die jou mee zullen nemen naar de zon of met je bij de warme kachel zullen gaan zitten, en die je daar zullen koesteren.
Intussen ga ik nadenken over een nieuw verhaal.
Lees verder op mijn site