Blogpost: Clemens van Brunschot

De Goedmaker (3): Roldán Rojo’s wc-pot

15-02-2015 door Clemens van Brunschot

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Na mijn debuutroman over Gerard Wijkel (die wel iets van mij had) publiceerde Zilverspoor twee boeken van mijn naam met het perspectief van een vrouw. Of eigenlijk waren die – in hun eerste versie – daarvóór al geschreven. Maar ik ben er al heel lang achter dat een vrouwelijke hoofdpersoon voor mij gemakkelijker goed te krijgen is dan een mannelijke hoofdpersoon. In mijn volgende roman (De Goedmaker is de werktitel) heb ik zowel een vrouwelijke als een mannelijke hoofdpersoon, die om en om een lang hoofdstuk hebben. Dinsdagavond bespraken mijn schrijfcoach en ik in een Spaans restaurantje in Rotterdam de eerste twee scènes van het tweede hoofdstuk, geschreven vanuit Roldán Rojo. Hij is een acteur uit Uruguay, die in Nederland trouwt met de kersverse huisarts Sabrina Holgers. Mijn schrijfcoach Pim Wiersinga had heel wat aan te merken op mijn beschrijving van Roldán. Pim heeft zijn kwaliteiten weer bewezen. Gelukkig is hoofdstuk 1 (dus Sabrina) wel (voorlopig) goedgekeurd
.

Ik heb het nog eens nagekeken. Met de persoonskenmerken van vriend Roldán – zoals ik die had uitgedacht – lijkt niets mis, maar als ik vanuit zijn persoon schrijf moet ik blijkbaar toch erg oppassen. Ik heb dan de neiging om hem een beetje respectloos te behandelen, om hem een beetje af te fikken, zoals we dat wel gewend zijn van bijvoorbeeld Arnon Grunberg. Niet dat die een lichtend voorbeeld voor me is, maar het gaat vanzelf. Waarom heb ik gauw een beetje moeite met een mannelijke hoofdpersoon en niet met een vrouwelijke? Ik vermoed dat ik bij een mannelijke hoofdpersoon de neiging heb om te veel van mezelf er in te stoppen. Niet dat ik mezelf graag respectloos behandel of omlaag haal (ook niet in dit bericht, hoop ik, haha!). Ik denk dat het met relativering te maken heeft. Dat ik al zo veel gezien heb in mijn rijke leventje dat ik een man net niet volledig serieus neem zodra hij kenmerken van mezelf gaat vertonen. Dat verklaart dan waarschijnlijk dat ik in staat ben om hoofdstuk twee te laten beginnen met een toiletpot, waar de man even rust vindt op zijn bruiloftsfeest. Ik kan niet zeggen dat ik zoveel met toiletpotten heb – en Roldán ook niet – maar het zal wel mijn manier van relativeren zijn.Niet doen, Clemens! Sleur de man van die pot af en laat hem in zijn kracht zien! Zolang hij die mag hebben, althans…


Lees verder op mijn site