Blogpost: Esther Stui

De rij

23-10-2024 door Esther Stui

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Als titel wilde ik deze blog eerst Het rijtje geven, maar hallo het is toch geen rijtje meer? Het is een rij. Deze foto hadden jullie nog van mij tegoed, want bij ieder nieuw boek moet ik dit even delen. Ik deel het ook omdat ik vaak niet realiseer hoeveel boeken ik al geschreven heb. De laatste tijd word ik regelmatig verrast door lezers die St Michael's Mount als eerste boek van mij hebben gelezen en dan vervolgens alle andere boeken achter elkaar lezen. Een soort Esther Stui-bingelezen. De complimenten die ik dan krijg zijn zo geweldig mooi dat ik merk dat ik bij het schrijven van het tweede deel van de Cornwall-serie zinnen te veel aan het overdenken ben, omdat ik nóg mooier wil schrijven. Sowieso ben ik erg goed in overdenken en dat is niet altijd een goede eigenschap. Het belemmert mij vaak, omdat ik niet ten volle geniet van wat ik al bereikt heb. Er staan verdorie wel twaalf boeken op een rij, Stui! Kijk daar nou even naar. Vandaar dus deze foto.  

Wat ik dus moet doen van mezelf is de fantastisch mooie recensies voor St Michael's Mount erbij pakken en voor de zoveelste keer lezen. Afgelopen week kwamen daar die van Nathalie (nathieleest) en van Hilde (redheadbookaddict) erbij en tjonge jonge dat zijn er weer twee om in te lijsten, zo mooi. Mocht je deze recensies gemist hebben dan deel ik met alle liefde een klein stukje daaruit: Dit was mijn eerste kennismaking met Esther Stui, maar wat schrijft ze heerlijk! Haar stijl is vlot en natuurlijk, waardoor je het boek in één ruk wil uitlezen. Ze weet precies hoe ze je het verhaal in moet trekken en hoe ze steeds nieuwsgierig houdt naar meer. Stui is wat mij betreft een nieuwe favoriet! Dit zijn de lovende woorden van Nathalie en nu nog een stukje van Hilde:Een bitterzoek dilemma bij alle verhalen van Stui: enerzijds wil je nooit stoppen met lezen, anderzijds doet het werkelijk pijn om afscheid te nemen van de mensen en de setting uit het boek. Net zoals in haar eerdere werk weet Stui perfect de balans te houden tussen emotioneel beladen thema's en pure feelgood romantiek. Hebben ze het echt over mij? Dat klinkt heel raar als ik dat zeg of typ, maar zo voelt het wel. Ongelooflijk mooi en misschien als ik de recensies voor de vijftigste keer heb gelezen, gaat het uiteindelijk tot mij doordringen. 

Het schrijven van deel twee gaat in een heel rustig tempo mede door wat ik hierboven al schreef. Voor het verhaal van Matthew wil ik alle tijd nemen omdat ik mijn kwaliteit hoog wil houden. Het zal ook niet voor volgend voorjaar verschijnen.
Op dit moment ben ik voorbij de 14.000 woorden, dus het begin is er.Wat ik erg grappig vind, is dat ik dit verhaal niet in chronologische volgorde schrijf. Bij Midsommar en St Michael's Mount heb ik dat wel gedaan. Ik ben er ook niet bewust mee bezig om dat niet te doen. Er komen stukken tekst in me op die veel verder in het verhaal horen dan waar ik mee bezig ben. Hoe dat allemaal werkt in mijn hoofd? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Zolang ik er van geniet maakt het ook helemaal niet uit hoe ik het schrijf, toch? En genieten dat doe ik zeker, dat overdenken laat ik los. 

Liefs,
Esther

Lees verder op mijn site