Blogpost:
Natascha Hoiting
Durf te dromen en ze vervolgens na te jagen.
De lagere school waar ik tijdens mijn kindertijd toe veroordeeld was, was naar. Onder de meisjes werd er gepest. Veel gepest. Hoe je ook je best deed bij de meest populaire groep te horen of onder de radar te blijven, niemand (behalve de aanstichtster) ontliep het lot om minstens één keer de grond letterlijk en figuurlijk onder haar voeten weggeschopt te krijgen.
In de periode dat ik zelf het slachtoffer was leerde ik te dromen. Niet de dromen waar je eerst voor in slaap moet vallen; zodra ik in bed lag wist ik de meest fantastische verhalen te bedenken. Mijn bedritueel hield in dat ik, na een boek gelezen te hebben, zo lang mogelijk wakker bleef. Dan verzon ik verhalen waarin ik zelf de hoofdrol speelde. Dit deed ik zodat de ochtend niet snel zou aanbreken en ik weer naar school moest.
Er is één droom die ik me heel goed kan herinneren en die ik avond na avond perfectioneerde. Ik woonde in een mooi huis aan het water en er kwamen allemaal vriendjes en vriendinnetjes op visite om te zwemmen. Niemand werd er gepest. Het bijzondere was dat ik niet simpelweg een verhaal verzon; in mijn half slapende toestand voelde het aan alsof het werkelijkheid was.
Het pesten hield gelukkig al snel op en jaren later woon ik in een huis dat lijkt op dat uit mijn kinderdromen. Toeval? Ik heb het een tijdlang gedacht, maar zoals Justin in mijn boek Sonata al zegt: toeval bestaat niet, het is een benaming voor een zichtbaar bewijs van een onzichtbare oorzaak.
In de loop van de tijd maakte ik kennis met de wet van de aantrekkingskracht en de resonantie tussen alles wat zich hier op aarde afspeelt. Als je een beetje bekend bent met deze wet weet je vast dat hij wel eens erg simpel wordt voorgesteld. Focus je aandacht op hetgeen je graag wilt bereiken en het zal je lukken. Maar is het werkelijk zo simpel? Als je geen geld op je bankrekening hebt staan kun je jezelf heel hartstochtelijk inbeelden dat je over een jaar een miljoen euro hebt, maar ik kan je nu al verzekeren dat je er met alleen inbeelden niet gaat komen. Voordat je op je strandstoel op Barbados kunt gaan liggen moet je echt wel actie ondernemen.
De vraag die mij regelmatig gesteld wordt is of ik altijd al wilde schrijven. Het antwoord daarop is een volmondig ja. Dat mijn boeken ooit gelezen zouden worden door iemand anders dan een handvol familieleden en vrienden is een ander verhaal. Daar kon ik alleen maar van dromen. Dat is veranderd nadat ik over een oefening las waarmee je de doelen die je in je leven wilt bereiken kon manifesteren. Ik was al een tijdje bekend met de wet van de aantrekkingskracht en wist dat het echt kon werken. Om dit op mijn schrijfdoelen toe te passen was vreemd genoeg nog niet bij me opgekomen.
Ik startte de oefening in de huiskamer met een ademhalingsmeditatie. Vervolgens focuste ik me op het moment nu. Ik was inmiddels gestart met mijn boek Sonata, maar liep zo nu en dan behoorlijk vast. Ik wist net niet helemaal waar het verhaal naar toe zou gaan, wat me frustreerde bij het schrijven. Ook beeldde ik me in welke stappen ik moest bewandelen om mijn doelen te bereiken. Toen ik dat had uitgedacht liep ik naar de stoel die ik aan de andere kant van de kamer had geplaatst en beeldde me in dat ik vanuit het heden naar de toekomst liep. Ik ging zitten en sloot mijn ogen. Ik visualiseerde dat ik mijn doelen had behaald: mijn eerste boek was door een uitgeverij uitgebracht en ik gaf een boekpresentatie aan een grote groep mensen. Mijn voorstelling was erg gedetailleerd: ik bedacht welke kleding ik droeg, kon me de gasten inbeelden die zouden komen en zag mezelf de boeken signeren die gekocht werden. Het was een visualisatie waarin ik mezelf liet voelen alsof ik mijn doel al bereikt had.
Een prachtige oefening, maar in de jaren dat ik de stappen ondernam om verder te komen in het schrijverschap vergat ik dat ik hem ooit had gedaan. Het kwam allemaal weer boven toen ik een vriend hoorde spreken over het boek “De vierde dimensie” van Hans Peter Roel, waar een soortgelijke oefening in staat. Pas toen besefte ik verbaasd dat alles wat ik jaren eerder had gevisualiseerd enkele maanden daarvoor uitgekomen was. Mijn eerste boek was uitgegeven, de boekpresentatie was een succes geweest en bijna hetzelfde verlopen als die inbeelding van bijna drie jaar daarvoor.
Maakt mij dat een aanhanger van de wet van de aantrekkingskracht? In zeker zin wel, al geloof ik niet dat de wet in alle gevallen zo simplistisch is als wel eens beschreven wordt. De oefening laat je hersenen wennen aan de toekomstige realiteit van het behalen van je doelen. Iets wat je voorheen misschien niet voor mogelijk hield wordt door je hersenen als een werkelijkheid gezien, je hebt het immers als het ware al beleefd. Toch ben ik mij er terdege van bewust dat als ik in de tussentijd stil had gezeten ik nooit mijn doel had gehaald.
Tussen de visualisatie en het uitgeven van mijn eerste boek zat een periode met veel voorbereiding. Het boek moest uiteraard geschreven worden. Om dit mogelijk te maken volgde ik in de avonduren extra schrijfcursussen en deed ik veel research naar de achtergrond van het verhaal. Daarnaast gingen mijn werkzaamheden als eigenaar van een softwarebedrijf gewoon door. Wat ik hiermee wil aangeven is dat je je doel niet bereikt door op je lauweren te rusten.
Een ander belangrijk punt is dat de doelen die je wilt bereiken in je verbeelding ook daadwerkelijk haalbaar moeten zijn. Ik kan me inbeelden dat ik volgende week een groot, gerenoveerd kasteel in de Schotse hooglanden koop, maar geloof ik dit ook? Nee, want er is bij mij geen pad bekend dat ik moet bewandelen om dat doel in zo’n korte tijd te behalen. Intuïtief voel je aan wat voor jou het hoogst bereikbare doel is, een doel dat buiten je comfortzone kan liggen of waarbij je je simpelweg goed voelt. Want ik ben van mening dat als je het kunt geloven, je het zeker kunt bereiken.
Ik sta nog aan het begin van mijn groeiproces en zal ook zeker door blijven gaan met visualiseren. Toch wilde ik dit verhaal nu al met jullie delen, zodat ik hier misschien iemand mee kan helpen. Mocht je na het lezen van deze blog vragen hebben dan mag je mij deze altijd stellen. Dit kan via mijn Facebookpagina (www.facebook.com/NataschaHoitingAuteur/) of via het contactformulier dat je kunt vinden op mijn website (www.nataschahoiting.nl). Ik zal proberen zo snel mogelijk antwoord te geven.
