Blogpost:
Gerrit Janssens
Een aparte plaats
"
Gerrit Janssens brengt het beeld van de twee broers overtuigend in kaart. Alleen al de macrostructuur van de roman berust op een doordachte aanpak: de roman opent met ‘Len, ’ en plooit aan het slot dicht met de aanduiding ‘ en ik, ’. Dat twee keer een komma wordt gebruikt laat zien dat het verhaal in wezen onaf blijft. De hoofdstukken worden aangeduid met een puntkomma, het teken dat voor de betrokken personages en voor de lezer een moment van rust, van dieper nadenken wordt gevraagd.
In de roman komt Jon zelf aan het woord, in wat een lange monoloog wordt richt hij zich in de je-vorm tot zijn broer. Hoe onrustig hij in wezen is, wordt duidelijk in de stijl: vaak krijg je een opeenstapeling voorgeschoteld van kortaffe, vaak onafgewerkt blijvende zinnen die moeten illustreren dat voor Jon, ook in zijn terugblik op alles wat gebeurd is, niet alle plooien zomaar glad te strijken vallen.
Met Len laat Gerrit Janssens alleszins zien dat hij een aparte plaats inneemt in het spectrum van de actuele Nederlandstalige literatuur.
Volledige recensie: hierheen.
