Blogpost:
Ferry76Visser
Het Castlefest mysterie
FICTIE
Om te beginnen heeft dit deel van de Castlefest kronieken in mijn ervaring een connectie met twee boeken die zich ieder in een geheel andere tak van fictie bevinden, namelijk ‘De beste schrijver van Nederland’ van Ronald Giphart en Bert Natter en ‘De Dood van een Thrillerschrijfster’ van Pauline Slot. In alle drie komen bestaande personen voor in een fictieve vorm. Alleen gaat Klein Haneveld net een stapje verder door ook fictieve personages toe te voegen en deze combinatie geeft een interessante dynamiek aan het verhaal.Daarnaast komen twee motieven uit het werk van Johan Klein Haneveld terug in dit deel van de Castlefest kronieken, namelijk dinosauriërs en tijd. De auteur verdient een compliment voor zijn accurate beschrijving van de uitgestorven reptielen. Daarbij volgt hij steeds de meest recente wetenschappelijke ontwikkelingen en hierdoor staat hij voor mij gevoel boven de stof waar hij over schrift. Tijd is net als in ‘De afvallige ster’ een motief, waarin voor mijn gevoel en tussen de regels door tijd als duur volgens de filosofie van de Franse levensfilosoof Henri Bergson de kerngedachte is. Zoals verschillende tijden bij elkaar worden gebracht in dit verhaal levert een sterk spanningsveld op.
REALITEIT EN FANTASIE
De thematiek van ‘De Zaak van het Eeuwige Festival’ is voor mijn gevoel mentaal realisme. Op een originele manier laat het verhaal zien dat met gebruik van verbeelding alles mogelijk is. Fantasie kan werkelijkheid worden en geeft daarmee mogelijkheden om vijanden te verslaan en problemen op te lossen. De schrijver doet dat niet alleen met behulp van originele spannende actie, maar ook met behulp van zijn personages. Er zijn drie soorten personages aanwezig in het boek: fictieve, realistische en een combinatie van deze twee. De aanwezigheid van de fictieve personages is een feest van herkenning! De schrijvers van uitgeverij Macc worden ook treffend en herkenbaar neergezet. En Sherlock Holmes is een voor mijn gevoel een combinatie van het fictieve en het realistische. De fictieve detective is aanwezig in de realiteit van het verhaal. Voor mijn gevoel zit de Sherlock Holmes van de Castlefest kronieken, dicht bij de vertolking van Jeremy Brett, die de rol speelde in de gelijknamige TV serie van 1984 tot 1994.
VERBEELDING EN VRIENDSCHAP
Ook de verbeelding speelt een belangrijke rol. Dit wordt getoond aan de lezers met behulp van enkele personages uit het werk van andere auteurs, waarvan sommige treffend en andere beeldend sterk worden neergezet. Van het eerste is Sherlock Holmes, die treffend wordt beschreven: intelligent, scherp inzicht en analytisch sterk. Beeldend wordt cthulu krachtig neergezet en daar heb ik als Lovecraft fan van genoten! Ook laat het samenkomen van deze fictieve personages zien dat de auteur belezen is. Dit is en blijft belangrijk voor een schrijver.De intentionaliteit in dit deel van de Castlefest kronieken richt zich met het mentaal realisme in het achterhoofd op creativiteit en originaliteit die iedereen in het leven nodig heeft om problemen en gevaarlijke situaties tot een goed einde te brengen. Dat levert niet alleen spannende en fantastische, maar ook verassende absurdistische situaties op die de lezer laten grinniken tijdens het lezen. Ook hoe de vriendschap van Holmes en Dogan een kruis zet door de intentie van de godemoon om het festival te vernietigen heeft een meerwaarde. Op deze manier laat de auteur de kracht zien die van vriendschap uitgaat.
ZIJN EN NIET ZIJN
Er zijn verschillende mogelijkheden om te kijken naar het zijn (ontologie) en niet zijn (meontologie) in het boek. Een erg intrigerende is Sherlock Holmes. Hij is een fictief personage dat nooit bestaan heeft, maar toch speelt bij veel lezers de vraag of Arthur Conan Doyle zijn beroemde detective niet heeft gebaseerd op een bestaand iemand. De aanwezigheid van Holmes als een personage van vlees en bloed in het verhaal is een grappige twist met betrekking tot dit thema. Parallel aan dit onderwerp loopt het thema fantasie – realiteit. Deze combinatie levert enkele innovatieve passages op die tot het beste en meest grappige behoren dat ik tot nu toe van de Castlefest kronieken gelezen heb. Ook de wisselaar levert een associatie op met deze thematiek in het achterhoofd. Omdat hij in verschillende gedaanten aanwezig kan zijn heeft hij een fluïditeit in zijn zijn, die de andere personages niet hebben. Dit associeerde ik met niet zijn. Waar hij gehoorzaamt vanuit angst handelen Holmes en Arthur Dogan vanuit affectie en vriendschap, wat voor mijn gevoel de basis is van mens zijn.
CONCLUSIE
Johan Klein Haneveld behoort tot mijn favoriete auteurs, omdat hij op een creatieve en originele wijze schrijft over thema’s als tijd, vriendschap en dinosauriërs. Hij beheerst de thematiek waar hij over schrijft en weet deze onderwerpen met een originele ingenieuze fantasie met elkaar te verbinden, waarmee hij laat zien tot de beste schrijvers van de Nederlandstalige fantasy te horen. Met dit deel van de Castlefest kronieken heeft hij zich weer bewezen en ik hoop hem snel weer op een festival te ogen ontmoeten.
