Meer dan 6,1 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Blogpost: Marjoleine Tel

2/6 Hoe doe je dat, zo'n roman uit je duim zuigen?

Eigenlijk zijn er grofweg twee manieren om een boek te schrijven: je gaat zitten en in het wilde weg tikken of je doet van tevoren (uitgebreid) research en maakt een schema wat gebeurt wanneer en waarom. En daartussenin bevinden zich nog allerlei mixjes die planning en intuïtie combineren.Mijn eerste fictieroman, ‘Een onverwachte zomer’ (2021), schreef ik in wilde weg, waardoor ik het drie keer geschreven heb. Geen goed idee. Mijn tweede tot en met mijn huidige vierde op komst is zo’n mix van een schema in grove lijnen met veel gefantaseer binnen en buiten deze lijnen van wat de personages overkomt en uitvreten.

Staar je wezenloos
Al een jaar liep ik met het idee voor mijn nieuwe boek rond: de familiecamping in Nederland is in gevaar. En dat kan natuurlijk niet in mijn feelgoodserie Campinggeluk. In mei 2024 diende ik een een inhoudsvoorstel van drie A4-tjes bij mijn uitgever Hedda Sanders en Rianne Koene van Luitingh Sijthoff in. Aan dat voorstel werkte ik drie dagen waarvan ik er twee wezenloos naar mijn laptop gekeken heb. Een paar weken later kreeg ik een dikke duim terug en het gesprek over de deadline.

Maniakaal in dienst van het verhaal
Die deadline is 1 februari en dat red ik. Maar vraag niet hoe, want er kwam nog een novelle, een heupoperatie en een klus tussendoor. Vanaf begin oktober werkte ik drie maanden lang, zeven dagen aan de week, aan mijn boek. Dit maniakale is overigens wel hoe ik het allerliefst schrijf: achter elkaar, in dienst van het verhaal, 1500 woorden per dag en niet meer want anders ga ik slap ouwehoeren.

Alsof je weer eindexamen doet
f2317801c9069c359376486cd84883f2.jpgMijn bureau ligt vol met briefjes, al dan niet met briljante ingevingen, plattegrondjes, tips, leuke woorden. Het tijdsschema aan de muur van mijn werkkamer is grotendeels ingevuld, maar wordt nooit meer compleet want dat laatste hoofdstuk had haast en schreef bijna zichzelf. Mijn 75.000 woorden zijn deze week naar mijn vaste proeflezers gestuurd en deskundige ‘Red de camping’ Desiree Reddering.Ik voel me weer alsof ik op de uitslag van mijn eindexamenresultaten wacht. Nee hoor, dit is geen koketterie, het voelt echt zo. Het verhaal is niet meer van mij, ik trok aan de touwtjes – voor zover mijn personages dat toelieten – maar nu is het aan degene voor wie ik het doe. Eerst mijn proeflezers, dan de uitgeverij en tot slot de allerbelangrijksten: mijn lezers. Een paar heb ik ‘binnen’, zij spoorden me al eerder aan door te tikken omdat ze heel benieuwd zijn naar de afloop. Net zoals ik overigens toen ik aan ‘Zomerhuis voor jou en mij’ schreef. Want een schema werkt fijn, maar het intuïtieve schrijven gaat voor alles! 

By the way: dit is mijn tweede column van de zes over mijn schrijversleven op weg naar Campinggeluk deel 4 (‘Zomerhuis voor jou en mij’): verschijnt in mei 2025, uitgegeven door LS Amsterdam

Lees verder op mijn site

Reacties op: 2/6 Hoe doe je dat, zo'n roman uit je duim zuigen?