Blogpost:
Motell
HoRa, mijn nieuwe roman
Het idee voor HoRa is in mijn hoofd gaan rijpen vanaf het moment dat in 2013 bij de zon HR, op twaalf miljoen lichtjaren van onze aarde, een exoplaneet werd ontdekt die er eigenlijk niet zou kunnen zijn. Misschien een planeet die leven ondersteunt, waarschijnlijk niet zoals wij dat kennen, maar in een dimensie waar wij geen weet van hebben. Wij mensen willen graag alles weten, we begrijpen steeds meer van onze eigen wereld en van het heelal waarin die niet meer dan een speldenprikje is. Toch zijn we (nog niet?) in staat om anders dan vanuit onze eigen systemen, werkelijkheden en bekende dimensies te denken en te onderzoeken. Dat werd het decor van een roman waarin grenzen verlegd worden, waarin ik het leven in een ander daglicht komt te staan.
Logica brengt je van A naar B, verbeelding brengt je overal. Het leven speelt zich af in meer dimensies dan wij weten. Hora is een roman die daarover gaat. De journalist Manuel en de astronoom Adriaan gaan op zoek naar de identiteit van een man in een zwart pak, met een rood overhemd en bleek gelaat, die voortdurend het pad van Manuel kruist. Deze Max staat als grote onbekende op foto’s, zowel bij Manuels ex als bij zijn vriendinnen. Iedereen kent hem vaag, maar niemand weet wie hij is. Hij volgt Manuel en mijdt het persoonlijke contact. Hij gaat iets eerder de hoek van de straat om, staat verder in de wachtrij, houdt hem van een afstand in de gaten. Hij wordt een obsessie voor Manuel, zeker nadat deze samen met Adriaan ontdekt dat er een verband is tussen Max, vreemde natuurverschijnselen aan de rand van het Mastbos en de kortstondige ontvoering van jonge vrouwen. Hun zoektocht leidt tot verrassende inzichten. Manuel ontmoet Max in een andere wereld. Door hem heeft hij ook een bijzondere ontmoeting met zijn overleden geliefden. Zijn liefde is sterker dan het leven.
Na een incubatietijd van bijna vier jaar is HoRa af, voor zover een romanmanuscript ooit af kan zijn. Mijn fantasie is drukwerk geworden. Het zou mooi zijn als lezers daarvan evenzeer kunnen genieten als ik van het schrijven.
