Inspiratie

Inspiratie is best een ongrijpbaar iets. Je hebt het of je hebt het niet. Mensen vragen me soms weleens: waar haal je het vandaan?

Tja... ehh… Uit mijn grote duim?

Eigenlijk ligt de inspiratie voor het oprapen. Hij is overal om je heen, als je je er maar voor openstelt.

Kijk naar de mensen om je heen. Hoe reageren ze in bepaalde situaties? En waarom reageren ze zo? Ga eens op een terrasje zitten en kijk naar de stelletjes om je heen. De een ziet er een beetje gek uit, de ander is juist perfect. Hoe staan ze in relatie tot elkaar? Ieder huisje heeft zijn kruisje. Welke last hebben zij op hun schouders?

Als je hier in oefent ga je ook bepaalde patronen zien. Stelletjes die gewoon stil naast elkaar kunnen zitten en genieten van het simpel ‘zijn’ met elkaar, terwijl een ander stel in diezelfde stilte zich heel ongemakkelijk voelt. Hoe komt dat? Hebben ze net ruzie gehad? Of is het hun eerste date en valt het toch wat tegen? Of zijn ze allang uitgepraat en hebben ze elkaar tot hun grote ergernis niets meer te zeggen? Een volgend stel is druk in gesprek. Is het een gemeend gesprek en hebben ze het naar hun zin? Of slepen ze er juist van alles bij zodat er maar geen pijnlijke stilte valt? Als je goed kijkt kun je het zien aan hun gezichtsuitdrukking of lichaamstaal. Achter elk gebaar schuilt een heel verhaal.

En nu moet je niet denken dan ik alleen maar op terrasjes zit natuurlijk.

Ik denk ook dat inspiratie voor een deel voortkomt uit het vermogen om te dromen. Als rasechte vis is me dat op het lijf geschreven, ik droom wat af. Mijn vriendinnetjes vroeger lieten Barbie altijd steevast met Ken trouwen en op zijn minst waren ze toch echt verliefd. Bij mij speelden er altijd boeven en piraten mee en ging Barbie op avontuur. Tja… Het zat er dus al vroeg in.

En dan zou je toch zeggen dat je met een trilogie toch een aardig vol hoofd hebt. Er zou toch geen inspiratie meer bij kunnen. Integendeel! Hoe harder ik aan het schrijven ben, hoe meer inspiratie ik heb. Dus voorlopig ben ik nog niet uitgeschreven.