Blogpost:
Heleen van den Hoven
Jongensboeken - wat zijn dat eigenlijk?
Is dat zo? Hulpzame lezers hebben me al menige tip gegeven. In de minichallenge geef ik een jongensboek twee kwalificaties: de hoofdpersoon is een jongen, en het boek moet spannend zijn.
Nu roepen de reacties de vraag op, of de hoofdpersoon wel een jongen moet zijn.
Dat is voor mij als vrouw een lastige vraag. Toen ik op de middelbare schook kwam was de bibliotheek daar mijn lievelingsplek. De school was echter vroeger een jongensschool (seminiarie) geweest, en het gros van de boeken waren jongensboeken. De hele Karl May-serie heb ik gelezen, alle Biggles-boeken, Bob Evers, noem maar op.
Ik moet zeggen dat ik er wel regelmatig een hoofdpersoon bij fantaseerde - een meisje dat sterk en slim was en ook alle mannendingen deed, een vrouwelijke Winnetou. De dames in de meeste boeken in die tijd stonden meestal op het tweede plan. Hoe dapper ze soms ook waren, ze moesten altijd wel gered worden.
Bij de boeken die ik nu, als volwassene, lees hoef ik me niet per se te identificeren met de hoofdpersoon. Ik wil echter wel mee mee kunnen leven, en de keuzes van de hoofdpersoon kunnen begrijpen, of hij nu man of vrouw, vijf of honderd is.
Is het belangrijker om je te kunnen identificeren met de hoofdpersoon als je twaalf/zestien bent? Of om je in elk geval te kunnen inleven in zijn situatie? Ik denk van wel. Het is fijn om raakvlakken te hebben, qua leeftijd, geslacht of situatie. Hoe fantasievol het verhaal ook is, je kunt erin meegaan als er iets herkenbaars in zit, iets waardoor je 'mee kunt leven'. Daarom blijf ik voor de minichallenge nog even zoeken naar spannende boeken met een jongen als hoofdpersoon. Of de boeken geschikt zijn voor de leeftijd 12+ laat ik aan de boekwinkel, leesplein.nl en andere deskundigen over.
Naar de minichallenge Jongensboeken 12plus
