Kort verhaal 'Negen levens'

Kill, kill, kill, kill, kill, kill
This is the end
Beautiful friend
This is the end
(uit “The End”, the Doors) 

HEDEN 
‘Voor de zon morgen opgaat, zal ik u doden,’ zei de oude man. Hij bleef onophoudelijk met zijn benige vingers over de rug van de gitzwarte kat, die op zijn schoot zat, strijken.  
‘Als passende voorbereiding op uw dood, zult u vanavond het laatste avondmaal met mij nuttigen. Ik verwacht u om acht uur.’  

* 
‘Felix…?’ 
Zo klonk doodsangst dus. Ik zag zweetdruppels naar het doorweekte uiteinde van Michelles blonde paardenstaart glijden. De plaatsen waar haar lichte huid was verbrand, op haar voorhoofd en rond haar jukbeenderen, gloeiden hevig.  
‘Felix!’ 
‘Ja.’ 
‘Denk je dat ze ons nog zullen vinden?’ 
Totaal uitgesloten, dacht ik en zei: ‘Misschien gaat Paul naar ons op zoek.’  
‘Waarom zou hij?’  Ik kon geen enkele reden bedenken waarom Paul Bigomba van de Uganda Wildlife Authority, zich druk om ons zou maken. Hij had ons twee dagen geleden afgezet aan de voet van het  Virungagebergte. En zou ons na een week daar weer ophalen. Hij zou eerst boos zijn dat we er niet waren. Dan zou hij ongerust worden. Gaan zoeken. Maar hoe zou hij ooit bij dat idiote verborgen pad kunnen komen? Dat wij erop gestuit waren, was een wonder. Ik was benieuwd of onze stoffelijke overschotten ooit gevonden zouden worden. Het leek me logischer dat we voor eeuwig als vermist te boek zouden staan. Michelle en ik...

Lees hier verder