Blogpost: Anika Redhed

Later als ik groot ben

24-01-2019 door Anika Redhed

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Dublin ademt schrijven. De stad is door UNESCO uitgeroepen tot literaire hoofdstad. Op de plattegrond staan roze rondjes met een brilletje erin: die markeren een plek die voorkomt in de Ulysses van James Joyce. Hier geen gebrek aan bibliotheken. In elke boekwinkel ligt verzameld werk van Oscar Wilde. En tussen de pannenlappen met klavertjes vier en happy-kabouter-lollies liggen notitieblokjes, kalenders en boekensteunen met gezichten van de grote literaire Ieren erop.

Pubs te over waar menig dichter zijn inspiratie uit de alcohol haalde en nog steeds haalt. Dublinners zijn geboren rijmers, getuige de bijnamen in de stad: 'plank by the bank'(voor een houten promenade), 'prick with the stick'(beeld van James Joyce met een wandelstok) en 'stiletto in the ghetto' voor een ijzeren monument (naald) van 120 meter.

Voor geheelonthouders stikt het van de moderne cafeïneholen. Ik vind mijn inspiratie onder de koepel van de nationale bibliotheek, aan een klassieke houten tafel, met een groene notarislamp tussen eeuwenoude boeken, toegelachen door naakte engeltjes. Hier zou ik een half jaar moeten schrijven, met pen en kladblok van Starbucks naar bibliotheek met af en toe, op een zeldzame zomerse dag, een uitstapje naar een park.

En over honderd jaar is er een Redhed-app voor de 3D-bril. En lopen er toeristen door Dublin langs de plekken waar ik een mijn meesterwerk heb zitten schrijven, te herkennen aan een paars rondje met een rode klomp in het midden.

Lees verder op mijn site