Blogpost:
Soraya Vink
Leve het verhaal
Met een paar do’s and don’ts in mijn achterhoofd, merk ik op dat de ongeschreven regel wat betreft het meenemen van een souvenir inmiddels wel zwart op wit is gezet. ‘Wij vragen u de feestelijke aankleding van het Boekenbal tot 24 uur intact te laten,’ lees ik in het programmaboekje. Check.
Vrouwen in de rij naar de bar proberen ondertussen hun statische kapsels in bedwang te houden dankzij de ballonnen die de begane grond het karakter van een onderwaterwereld geven. De meerminnen bij de entree herinneren de bezoeker eraan dat dit jaar het Boekenweekthema ‘Natuur’ is.
Terwijl de tweede lichting toegang krijgt tot de schouwburg, moet de menigte zich gaan verdelen over de verschillende foyers. Consumptiemunten van vorig jaar blijken net zoveel waard als Monopoly geld en het voorprogramma wordt nabesproken en gedeeld met de nieuwe gasten. Daar kreeg minister Ingrid van Engelshoven (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) een applaus voor haar pleidooi waarin ze het fenomeen ‘lezen’ ter sprake bracht. De ontlezing in Nederland kan niet alleen merkbaar zijn in een dalende boekverkoop, maar kan volgens haar ook negatieve gevolgen hebben voor de ontwikkeling. ‘Het (lezen, red.) versterkt het vermogen tot empathie. En daar kunnen we best wat meer van gebruiken,’ aldus Van Engelshoven.
In het pre smartphone-tijdperk moet het gemakkelijker geweest zijn om vrijwel anoniem door de massa te gaan en is de leus ‘what happens at the Boekenbal, stays at the Boekenbal’ tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend door alle tweets en Instagramposts die de hele avond worden gedeeld met de thuisblijvers. Schrijvers en andere kopstukken uit de boekenwereld flaneren over de verschillende trappen. ‘De volgorde van het Boekenbal ligt nu eenmaal in marmer vast. Eerst rondjes lopen en rondjes lopen, trap op, trap af, en weer rondjes lopen,’ zoals Hans van der Beek in zijn rubriek Schuim schrijft voor Het Parool. Het is wel de aanpak om zoveel mogelijk te ervaren. Voor schrijvers de ideale mogelijkheid om even bij te praten voordat ze weer gedwongen zijn om in hun eigen habitat te werken aan een nieuwe bestseller. Op de bovenste verdieping kan de bezoeker nog even de innerlijke Bob Ross laten spreken met de uitdaging een paradijsvogel te schilderen op het witte canvas. Toch is er geen Boekenbal zonder een dansje en hoe later het wordt, hoe meer mensen zich verzamelen op het podium. Om even het innerlijke beest los te laten op dansvloer, om in termen van het thema te spreken.
Het Boekenbal is een beleving en voor even word je meegenomen in een fantasiewereld. Als een amateur Assepoester is het op een zeker moment toch tijd om mijn jas te halen voordat ik gedwongen ben met de benenwagen te gaan. Bij het verlaten van de schouwburg blijkt een gedeelte van Amsterdam opnieuw getroffen door een stroomstoring waardoor meerdere straten in volledige duisternis zijn gehuld. Vanuit de laatste tram die richting het station sukkelt, valt mijn oog op een grachtenpand waarvan de woonkamer toch is verlicht. Een man bij kaarslicht die een bladzijde omslaat van een boek en zo ontsnapt in een andere wereld. Voor even zijn eigen wereld. Leve het verhaal, de 83e Boekenweek is begonnen.
