Blogpost:
Harriet
Mijn zaterdagmiddag met Knausgard
Afgelopen zaterdag was Knausgard in Den Haag bij "Winternachten Writers Unlimited"en als fan van het eerste uur moest ik daar natuurlijk bij zijn. Met een van zijn boeken in een tas om te laten signeren (nee, niet het deel Vrouw wat deze weegt iets te veel) ging ik zaterdagmiddag naar Den Haag. Ik was zeker niet de enige. Het is echt waar zoals het in de pers verscheen: popster taferelen. Lange rijen voor de signeertafel. Knausgard zou alleen handtekeningen zetten, geen opdrachten of namen in het boek schrijven, daarvoor waren er te veel mensen. Toch in de rij gaan staan en de handtekening gekregen , samen met een vriendelijk knikje van de schrijver.
Daarna het interview met Knausgard. In een volle zaal vertelde hij in vlot engels over Vrouw, het schrijven van de andere delen en het bezig zijn met nieuw werk (ook al zou hij niet meer schrijven had hij gezegd in eerdere interviews). Ook las hij twee keer een stuk voor uit het boek in het Noors zodat ik kon genieten van de mooie kandans van de zinnen in het Noors. Ook vernam ik van andere lezers dat zijn boek "Engelen vallen langzaam" eigenlijk nog mooier is dan de zes delen van Mijn Strijd. Ook Knausgard zelf heeft een voorkeur voor dat boek.
Het mooiste kwam echter nog. Het werd mij duidelijk dat het boek Vrouw eindigt waar het eerste deel Vader weer begint. Ik kan dus als ik het laatste deel uit heb gelezen zo weer verder gaan met het eerste deel. Dit was net het zetje wat ik nodig had om in het laatse deel te beginnen.
Laat de sneeuw maar komen. Insneeuwen wordt geen probleem. Ik kan lekker met Knausgard op de bank.