Blogpost:
Garvin Pouw, schrijver/fantast
Nagels bijten
Dat boek is af, dat was het al drie weken geleden. Dat boek lag bij de drukker, nu bij de uitgever en straks wellicht bij jullie.
Schijnt een magisch moment te zijn, zo'n eigen boek in handen, maar ik vond vooral het moment dat ik te horen kreeg dat dat echt ging gebeuren magisch!
Maar hey, dat was een half jaar geleden en weet je wat het suffe is? Toen dat gebeurde durfde ik niet te blij te zijn omdat ik bang was dat het ergens in het proces nog mis zou gaan. Dat ergens halverwege, je uitgever je opbelt en zegt: 'Sorry Garvin, we hebben ons toch bedacht.'
Nou dat is niet gebeurd en het gaat toch echt zo zijn, maar wat nu steeds als een donderwolkje door mijn hoofd spookt is: allemachtig, wat was dat een slecht boek zeg! Wat heeft die uitgever kunnen bewegen om die sul een kans te geven! Juist, de angst om kritieken dus, want dat is nu de volgende stap: Jullie. De wereld gaat dit boek krijgen en ze gaat er iets van vinden. Maar tja, voordat die eerste reacties komen, zijn we al gauw weer een week verder, dus wat doe ik? Wachten, wachten en nagelsbijten. ( Nu doe ik dat al mijn hele leven, dus het is meer vel knabbelen)
Gek genoeg ben ik de afgelopen weken meer bezig geweest met mijn andere manuscripten dan nog met Schaduwkoningin, die is af! Ik ben er een half jaar zenuwachtig over geweest, nu ben ik trots, zaterdag zal vooral verwarrend zijn en dan moet ik hopen dat ik trots mag blijven. Anders wordt dit een raar jaar, een boek proberen te verkopen dat is afgebrand? Jech.. Maar goed, ondanks onzekerheden verheug ik me vooral op het achter mijn eigen stapel staan hoor. Op wintercastlefest heb ik zoveel mensen positief horen spreken over mijn poster van de cover, het zou heerlijk zijn om mensen positief te horen spreken over de inhoud.
Maar daar heb ik weer een oorzaak van de crux: Intussen heb ik mijn ambities anders liggen dan toen ik begon.
Toen ik een half jaar geleden hoorde dat ik mocht uitgeven was ik extatisch! Ik wilde maar 1 ding! tenminste 1 van mijn 16 manuscripten mogen vasthouden en ECHT verklaren. Dat gebeurt deze zaterdag en tenzij er ergens een kernbom afgaat is dat een voldongen feit. Het is al min of meer bereikt.
Eén droom is al af en zoals menselijk is ben ik verder gaan dromen. Ik heb een ander boek (stiekem 2) waarmee ik heel graag hetzelfde traject bewandel, maar dat kan alleen als Schaduwkoningin gaat presteren. Als ik kan maken dat het boek presteert!
En tja dan wordt alles anders, dan is nu weer minder belangrijk dan komend jaar en dan gaat het nagelbijten na zaterdag gewoon dus door. Door tot het een gewoonte wordt, of door tot ik geen handen meer heb.
(Maar tja, dat is ook 'einde carrière' voor een schrijver^^)
