Blogpost:
Maaikedewilde
Ode aan de self-pubber
Talenten
Anderhalf jaar geleden kwamen drie talenten in mij tot leven. Het was alsof de zon ineens ging schijnen, de vogels begonnen te fluiten, de eclips mijn huis binnenkwam en haar licht liet schijnen op twee delen van mij die elkaar ineens hadden gevonden. De schrijfster en de verteller zaten samen voor de openhaard in een prachtig kasteel en wisselden verhalen uit. De weefster zat erbij, luisterde en bracht alle gesponnen draden samen tot een prachtig weefgetouw. Zo ontstond in mijn innerlijke belevingswereld het verhaal over Efra, een meisje met een groot lot in een wereld die dreigt de magie te verliezen. Zo ontstond een proces waar geen gedachte aan te pas kwam. Het was en is puur voelen, afstemmen op een wereld die het makkelijkst waar te nemen is op de grens tussen slapen en waken. Zo werd een droom werkelijkheid.
Vincent van Gogh-achtige ervaring
Op de middelbare school vertelde mijn docenten Nederlands in geuren en kleuren over de lijdensweg van de meeste auteurs. Hoe het thuisfront het moest ontzien omdat alles ten prooi viel aan het proces van creëren. Dat er zoveel research aan vooraf gaat dat de auteur in kwestie meer af- dan aanwezig is. Ik had er een hele voorstelling van: het schrijven van een boek zou een Vincent van Gogh-achtige ervaring zijn die ik vooral niet moest willen.
Bucket-list
Nu blijkt dat veel mensen het schrijven van een boek op hun bucket-list hebben gezet, ergens tussen skinny dippen in zee, kussen in de regen, bungeejumpen, een groot feest geven of iemand van vroeger een brief schrijven. Persoonlijk noem ik de bucket-list een verlanglijstje, omdat ik de focus liever leg op leven dan op wat ik nog wil doen voordat ik mijn laatste adem uitblaas. Ach, dat is een kwestie van perspectief en semantiek. Laat het duidelijk zijn dat een boek schrijven niet op mijn verlanglijstje stond. Totdat het gebeurde en nu wil ik niet anders meer.
Zingend hart
De schrijfster en verteller in mij namen de ruimte en ik bewoog mee. Halverwege het schrijven van ‘Insula’ zag ik in een helder moment dat ik het ook daadwerkelijk zou voltooien. Ik zag dat dit het eerste boek zou zijn in een reeks van ongeveer 4-5 novelles. Het was geen gedachte, het was een ‘hart-reiking’ naar de omvang van het verhaal dat zich beetje bij beetje in mij ontvouwde. De weefster rolde de draad uit en reikte naar het punt waar het verhaal rond zou zijn.
In eigen beheer
Het werd tijd te onderzoeken hoe ik het boek tastbaar wilde maken, het was me duidelijk dat ik dat wilde doen op een manier die mij in staat stelde dicht bij mezelf te blijven. Via verschillende kanalen werd ik niet bepaald aangemoedigd om uitgeverijen te benaderen. Dat had zowel met het genre te maken (fantasy/young adult van Nederlandse bodem) als met het aantal manuscripten dat dagelijks aan uitgevers wordt toegestuurd. Hoofd en hart zochten een andere weg. Ik wilde doorpakken en koos ervoor mijn boek in eigen beheer uit te geven. En zo kwam ik in aanraking met de wereld van de self-pubber: de self-publishing auteur.
Van voelen naar denken
In de stappen die volgden, ging ik alsmaar heen en weer tussen voelen en denken. De ene keer op een helpende manier, de andere keer was het verkrampend. Ik benaderde proeflezers, maakte een boektrailer, bouwde een website, startte een Facebookpagina, deelde alle stappen op social media en begon daarmee dit nieuwe stukje van mezelf zichtbaar te maken. Kwetsbaar, spannend en helend tegelijk.
Zoveel keuzes
Ik koos ervoor mijn boek bij BoekenGilde uit te geven en koos vanuit mijn hart de mensen uit met wie ik dit proces in wilde gaan. Als ik het proces in één woord zou samenvatten: keuzes. Zoveel keuzes die ik moest maken: boekomslag, formaat van het boek, soort papier, prijs, oplage, investeren, zelf doen versus uitbesteden, ontwikkelen van promotiemateriaal, plannen en vormgeven van de boekpresentatie, distributie zelf verzorgen of via verkoopkanalen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Minder voelen
Zeker in de fase van het voltooien van het binnenwerk (tekst) schoot ik in mijn hoofd, waardoor ik bij mezelf wegging. Minder kon voelen en daar bewust op af moest stemmen omdat ik juist een voeler ben en ik mezelf begon te missen. Ik denk dat de voltooiing van het boek meer tijd en aandacht heeft gekost dan het schrijven ervan. Dat maakt dat ik er lering uit trek. Want het auteursleed waar ik eerder naar verwijs, kwam bij mij ná het schrijven. En daar was ik niet op voorbereid.
Ik kan het niet laten
Het mooie aan dit proces is dat ik met zoveel prachtige mensen in contact ben gekomen. Ik heb ontdekt hoeveel mensen, net als ik, vanuit hun hart een verhaal op aarde brengen en dit zelf vormgeven als self-pubber. Er zijn hele communities voor, waarin lief en leed worden gedeeld en tips worden uitgewisseld.
Door met schrijven
Hoe (ont-)roerend de woelige baren van self-publishing ook zijn geweest, ik wil door met schrijven. De serie Het Boek van Efra heeft nog zoveel te vertellen, Efra heeft nog zoveel te vertellen. Ik koester de momenten waarop ik kan schrijven, te midden van een gezin en drukke coachpraktijk is het aan mij om er ruimte voor te maken. De contacten met andere schrijvers zijn zo waardevol, vooral omdat we met elkaar erkennen dat schrijven zo’n wezenlijk onderdeel is van wie we zijn dat we niet anders willen. Dat we niet anders kunnen en het niet kunnen laten. Dus gun ik mezelf een makkelijkere weg naar de manifestatie van boek 2. Ik wens mezelf een mooie en warme samenwerking met een uitgever toe die me de ruimte geeft om in dit proces dicht bij mezelf te blijven. Nu ken ik de weg van de self-pubber en ook die omarm ik als dat opnieuw mijn weg blijkt te zijn.
Help de self-pubber
Het is duidelijk hoeveel liefde zit in uitgeven in eigen beheer. Een self-pubber:
- Doet alles zelf of investeert in de samenwerking met andere professionals.
- Vaart niet mee op de golven van een uitgever, dient dus zelf de marketing op te zetten en te onderhouden.
- Gelooft ontzettend in het eigen werk en dat dit de wereld in mag.
- Laat een stukje binnenkant aan de buitenwereld zien en heeft daar heel wat moed voor nodig.
- Toont zoveel zelfliefde door dit proces aan te gaan.
- Kan wel een steuntje in de rug gebruiken
Hoe jij kunt helpen? Hier een aantal ideeën:
- Bestel boeken bij de auteur zelf of bij de partij waar het gedrukt is. Op die manier haalt de auteur veel meer rendement uit ieder verkocht exemplaar.
- Feedback: juist een self-pubber waardeert het enorm als je laat weten hoe je het boek hebt ervaren. Denk aan een recensie op de Facebookpagina of Hebban. Maak het niet te ingewikkeld, het gaat om jouw ervaring als lezer.
- Promoten: laat in je vriendenkring en op social media weten dat je een self-pubber kent en hem of haar graag in het zonnetje wilt zetten. Maak bijvoorbeeld een foto als je het boek ontvangen hebt en plaats dat op socials. Creëer draagvlak.
- Knuffel: geloof me als ik zeg dat de gemiddelde self-pubber regelmatig een warme en liefdevolle knuffel kan gebruiken.
Dankbaar
Is het een makkelijke weg geweest? Ja en nee. Hoe dan ook had ik het niet willen missen en geniet ik intens van de reacties die ik krijg op ‘Insula’. Ik ben dankbaar voor alle ervaringen, samenwerkingen, ontmoetingen en lessen die deze reis me hebben gebracht. Om terug te komen op de bucket-list: schrijven staat nu zeer hoog op mijn verlanglijstje. De droom is om me een aantal dagen terug te trekken in de natuur en mezelf onder te dompelen in het verhaal. De schrijfster en verteller de ruimte geven om hun magische krachten te bundelen. De weefster met een brede glimlach laten weven, omdat ze dat als geen ander kan. Zodat de reis die Efra maakt in het vervullen van haar lot de wereld in mag en mensen mag raken. Ik mag het aantal verkochte boeken van mezelf loslaten. Daar gaat het niet om. Met ieder exemplaar dat ik met liefde en een zwaai van mijn toverstaf verstuur, mag de magie van het verhaal de wereld in. Dat voel ik telkens als ik een boek signeer, de speciaal gemaakte boekenlegger in het boek leg, het boek toedek met vloeipapier en zorgvuldig verpak. Als ik wekelijks de pakketjes aan dezelfde dame bij het pakketpunt geef en ze haar duim naar me opsteekt. Dat voel ik met iedere reactie die ik mag ontvangen. En daar ben ik dankbaar voor.
Aan mijn mede self-pubbers
Tot slot een woord aan mijn mede self-pubbers: wees moedig, wees lief voor jezelf en zet jouw reis voort. Laten we elkaar ontmoeten om te inspireren, steunen en gunnen.
Meer weten over Insula? Kijk hier de boektrailer:
Lees verder op mijn site
