Blogpost: EmaSindelarova

Oh nee, mijn boek komt uit!

08-03-2022 door EmaSindelarova

Blij als een kind was ik, toen ik te horen kreeg dat uitgeverij Ambilicious mijn debuut wilde uitgeven. Ik rende naar buiten en schreeuwde keihard: YES! Ik weet trouwens niet waarom ik naar buiten rende, misschien om mijn kat niet een hartinfarct te bezorgen. Dan appte ik mijn man, mijn kinderen en twee beste vriendinnen en dan… de schrik. Wat nu? Hoe gaat dat verder? Krijg nu een redacteur, die mijn hele verhaal omgooit? Moet ik dan alles herschrijven? Wat blijft er over van mijn verhaal? Ik belde de uitgeverij, ze stelden mij gerust en stuurden het contract per email. Dat las ik een stuk of tien keer, omdat ik me niet kon concentreren. Geen rare dingen ontdekt, maar ja, ik heb daar ook eigenlijk helemaal geen verstand van. Alle veranderingen in het manuscript gaan in overleg, las ik. Gelukkig, een zorg minder. Ik besloot alles even te parkeren en genieten van het feit dat er één iemand is die in mij gelooft. Want dat is het. Iemand vond mijn verhaal blijkbaar leuk, goed, de moeite waard om daar tijd en geld in te steken. Iemand wilde in mij en mijn boek investeren. En niet zomaar iemand, een uitgever! Dat is dus iemand die veel boeken leest. Het lijkt er dus op dat deze iemand niet in slaap is gevallen na twee bladzijden van mijn manuscript te hebben gelezen. Dat is donders goed nieuws.

Mijn kindje

We vierden het samen met een glas wijn en mijn man vroeg, of hij nu wel het manuscript mocht lezen. Dat mocht namelijk tot die tijd nog niet want ik schrijf autobiografisch. Ik wilde geen feedback krijgen van een van de hoofdpersonages van mijn eigen boek. Ik wilde niet twijfelen. Het is mijn verhaal, mijn kant van de waarheid, het is mijn kindje! Maar nu de zwangerschap bijna aan zijn einde was en het kindje, veilig opgeborgen in de cloud, straks geboren word, kon ik het niet meer verstoppen. Mijn kindje gaat de wereld zien en de wereld hem. Nu gaat die zijn eigen leven leiden, ik kan er straks niets meer aan doen. Heel eng.‘

Je moet heel persoonlijk zijn om je verhaal universeel te maken’

’s Nachts kon ik dan niet slapen. Duizend vragen hielden mij wakker. Wat heb ik ook alweer geschreven over mijn ouders? Mijn kinderen… mijn lief?! Heb ik lelijke dingen gezegd, in mijn schrijf-flow? Dingen die ik in het echt nooit zou zeggen? Vast wel. Als ik schrijf, neemt iets of iemand het over en het voelt alsof mijn vingers worden gestuurd. Soms kan ik mijn muze niet eens bijhouden, ik kan namelijk niet snel typen. Maar ja, er staat echt wel mijn naam onder, niet van een muze. Mijn verleden, mijn angsten en onzekerheden, mijn frustraties, alles komt naar buiten, help! Zal ik dan toch maar niet autobiografisch roman onder laten zetten… En wat zal mijn man er van vinden? Gaat onze relatie eraan kapot?
Elke Geurts heeft in haar laatste roman de scheiding van haar partner beschreven. Heel eerlijk en persoonlijk relaas van haar eigen proces. In Schrijven Magazine las ik een interview met haar. Ze zei: ‘Je moet heel persoonlijk zijn om je verhaal universeel te maken’.
Ja, Elke, da’s makkelijk praten, jij lag sowieso al in de scheiding!

Lees verder op mijn site

Reacties op: Oh nee, mijn boek komt uit!