On the road

4 – 12 – 42 – 25 – 50.000 – 11 – 5 – 12 – 56 – 150.00.

Dit is geen geheime code en evenmin het password van mijn bankrekening. Het zijn – bij benadering – de bezoekersaantallen van mijn vierdaagse roadtrip door Nederland. Voor jullie bij die grote getallen wow en oh gaan roepen: die 50.000 zijn de luisteraars van een radio-interview en die 150.000 zijn de kijkers van een televisieoptreden. De rest zijn mensen die naar een meet & greet of lezing van mij zijn gekomen. In totaal 187 bezoekers verdeeld over 8 optredens. Veel? Weinig? Een paar jaar geleden zou ik weinig hebben gezegd. Ik heb voor de omroep gewerkt. Als je bij de televisie minder dan 100.000 scoorde was je een loser. Nu ik al wat langer in het boekenwereldje rondloop schrik ik niet zo gauw. Zo gaat het. De meeste schrijvers zijn geen Karen Slaughter en als je geen BN-er bent mag je in je handjes knijpen met bovenstaande aantallen. Maar toegegeven: veel is het niet.

Raar dat uitgevers en boekhandels nog steeds inzetten op auteursbezoeken. De belangstelling blijft meestal achter bij de hoog gespannen verwachtingen. Ook al is het de Maand van het Spannende Boek en ook al doet de CPNB haar best om via Plaats-Delict-posters de lezers naar een optredende auteur te sturen. De planning was dit jaar misschien niet zo handig. Het Hemelvaartweekend. Voor de Efteling stond 16 kilometer file. In de boekhandel was het verdacht rustig. En het was ook nog eens mooi weer. Dat helpt ook niet.

Toch kijk ik tevreden terug op mijn roadtrip door Nederland. Na maanden alleen in mijn schrijfkamertje te hebben doorgebracht is het goed om naar buiten te treden en lezers of potentiële lezers te ontmoeten. Ik vind schrijven leuk, maar praten ook. Vertellen over wonen in Frankrijk, over schrijven, over Heller, mijn laatste boek. Tijdens het voorlezen van fragmenten merk je pas of de tekst werkt. Valt er niemand in slaap, zit men op het puntje van zijn stoel? De reacties zijn leerzaam. Soms verander ik tijdens het voorlezen een woordje omdat de zin dan beter loopt. Ook daar leer je weer van.

Eerst een lezing geven en dan signeren. Eerst werken en dan verkopen. Waar ik niet van houd zijn de zogenaamde meet & greets waarbij de schrijver verondersteld wordt achter een tafeltje plaats te nemen en zich te laten bewonderen. Een raar fenomeen. En in de praktijk behoorlijk sneu. Mensen lopen meestal snel door. Wie is die man met die boeken? Met een grote boog vluchten ze naar de jeugdafdeling. Om van een meet & greet toch nog iets te maken, spreek ik de bezoekers meestal aan en probeer ze te verleiden om een boek te kopen. In vier, vijf zinnen vertellen waar het over gaat en iemand proberen te verleiden. Je voelt je soms een marktkoopman, maar daar is niks mis mee. Toch houd ik liever een praatje. Mijn tip aan de boekhandel: zorg voor een microfoon en een geluidsinstallatie wanneer je een schrijver uitnodigt.

Vier dagen kriskras door Nederland. Bijna 1000 kilometer. Gedoe in een parkeergarage, een lekke band en veel te vaak veel te hard gereden om op tijd te zijn voor de volgende afspraak. Een beetje stressen was het wel. Maar leuk. Een dubbelinterview met mijn zeer gewaardeerde collega Astrid Harrewijn in Sassenheim. In Nijmegen op het podium met Thomas Hoeps, Nina George en Elvin Post om de verhalenbundel Over de grens te presenteren. Vanwege het warme weer bleef het publiek dat gereserveerd had massaal weg. Volgens mij waren er meer schrijvers/organisatoren dan bezoekers. But who cares? Het was een mooie avond. In Eindhoven kwamen vijf bezoekers naar me luisteren, maar wel écht luisteren. En In Heerlen, mijn geboorteplaats, zat de zaal bomvol en waren er oude bekenden die ik al bijna veertig jaar niet meer had gezien.

Volgend jaar doe ik weer een toertje Nederland. En wie niet wachten kan moet deze zomer maar naar Frankrijk komen. In juli en augustus verzorg ik iedere dinsdag van 17.00 tot 18.00 uur een literair uurtje op landgoed l’Abbaye du Palais in de buurt van Bourganeuf. Wie weet… tot dan!