Blogpost: Miriam Lucia

Opsteker

12-09-2020 door Miriam Lucia

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

De redactie van mijn thrillernovelle 'David en Sara' is binnen. Eerst zag het rood voor mijn ogen, maar volgens de uitgever is het helemaal niets bijzonders. Inderdaad zijn de meeste opmerkingen over komma’s, en door de hele tekst moet ik de opmaak die ik heb toegepast weer weghalen. De opmaak komt namelijk nog, en alles gaat netjes uitgelijnd worden. In de 48 A4tjes hoef ik verder maar twee zinnen iets anders te schrijven en geniet ik van de fijne opmerkingen in de kantlijn over wat ik goed heb gedaan. Laatst kreeg ik ook al zo’n opsteker. Daar schreef ik voor mijn schrijfkring een ‘ikje’ over. Misschien ken je dat? Het NRC heeft op de achterpagina altijd ingezonden stukjes staan van maximaal 120 woorden over iets dat iemand heeft beleefd. Dat kan grappig, satirisch of ontroerend zijn, wat je maar kwijt wilt. Maar voor de schrijfclub durfde ik gewoon even lekker op te scheppen, want ik ben zo trots als een pauw:

Laatst mocht ik voor het eerst naar het Schrijversoverleg van mijn uitgever. Dat alleen al: dat je kunt zeggen, mijn uitgever. Op zo’n dag is het voornamelijk leuk. Nieuwe auteurs worden welkom geheten, er zijn lezingen, er is een lekkere lunch en workshops. Van tevoren moest je opgeven aan welke workshop je wilde deelnemen. Ik koos voor ‘verbeter je tekst’ die door de uitgever zelf werd gegeven. Tot mijn verrassing bleek ik ingedeeld bij ‘Samenwerken’. Ook niet verkeerd natuurlijk, wij schrijvers moeten elkaar ondersteunen. Toch vroeg ik voor de zekerheid of het niet een vergissing was. ‘Verbeter je tekst’ bleek vol te zitten en verder zei ze: ‘En dat heb jij toch ook niet nodig, je schrijft zo mooi.’

En ja, met de titel ‘Opsteker’ erbij zijn het precies 120 woorden. Het is echt een sport om dat voor elkaar te krijgen. Als je zelf ook schrijft moet je dat echt eens proberen.