Blogpost:
Eric Oosthoek
Thriller Tiendaagse | Tien vragen aan Eric Oosthoek
De auteur en zijn werk
1. Stel jezelf voor in precies vijfentwintig woorden.
Dag, ik ben Eric Oosthoek, faction-auteur van misdaadromans-gebaseerd-op-waargebeurde-zaken. Daarnaast run ik als zzp-er de kleine, zelfstandige uitgeverij All Fiction.
2. Wat was de aanleiding voor het schrijven van je meest recent verschenen boek?
Kwaad ontwaakt is het derde deel van Severyn & Govaert, een negendelige serie misdaadromans over het werk van politie en justitie. Alle verhalen in de serie zijn gebaseerd op waargebeurde zaken. In dit verhaal staat het opkomende rechts-extremisme centraal, in de vorm van een reeks raadselachtige aanslagen op immigranten. Een sluipschutter jaagt op iedereen met een buitenlands uiterlijk. Hij gebruikt precisiewapens met geluidsdemper, observeert en slaat toe. Ik heb me laten inspireren door recente gebeurtenissen in Zweden en Duitsland.
3. Waarmee onderscheidt de Nederlandstalige thriller zich ten opzichte van vertaalde thrillers?
Mijn boeken spelen zich af in het hier-en-nu, de wereld van vandaag. Ik wil ingewikkelde processen inzichtelijk maken, laten zien hoe De Nationale Politie en het Openbaar Ministerie werken. Laten voelen wat dat doet met de mensen die verantwoordelijkheid dragen voor het opsporingsproces. Herkenbaarheid is voor de lezer is daarbij een voorwaarde. Daar heb je een Nederlandse setting voor nodig.
4. Welk boek noem je meestal als iemand je om jouw favoriete thriller vraagt? Wat maakt juist dat boek zo bijzonder?
In koelen bloede van Truman Capote, het eerste perfecte voorbeeld van faction. Die ideale mix van fictie en feiten zie je ook bij De dag van de jakhals van Frederic Forsyth. Verder heb ik veel bewondering voor de kennis en kunde van thrillerschrijvers als Charles den Tex en Marion Pauw. En meer recent vond ik de Morten-trilogie van het journalistenduo Anna Levander erg goed.
5. Wat kunnen we van jou verwachten na je huidige boek? Waar ben je momenteel mee bezig?
Met Levend verkocht, het vierde deel van Severyn & Govaert. Ik zit midden in de research voor het centrale thema in dat verhaal. De afgelopen weken heb ik gesprekken gevoerd met vrouwelijke officieren van justitie, portefeuillehouders mensenhandel en mensensmokkel. Het is gebaseerd op twee geruchtmakende zaken rond seksuele uitbuiting uit 2018-2019.
Buiten het boekje
6. Wat is het leukste boek dat je ooit van iemand cadeau hebt gekregen?
Leuk was het niet bepaald, maar uiterst belangrijk voor mijn verdere ontwikkeling al scenarioschrijver en auteur. De titel kwam al ter sprake: In koelen bloede van Truman Capote. In 1968 kreeg ik dat boek te leen van Fenna van den Burg. Ik zat op de toneelschool en zij was docent 'maatschappelijk bewustzijn'. Een fascinerende ervaring. Mijn hele werkende leven ben ik blijven zoeken naar die combinatie van feiten en fictie. Er is geen beter middel om lezers te betrekken bij wat er om hen heen gebeurt.
7. Las jij de verplichte 'boeken op de lijst' echt zelf, of zocht je de samenvattingen op? Eerlijk vertellen!
Voor mijn Nederlandse lijst las ik alles zelf, voor Duits en Engels las ik soms vertaalde samenvattingen, voor Frans alleen maar. Ik had dan ook een vier voor Frans op mijn eindexamen, maar goddank een negen voor Nederlands.
8. Wat is de titel van dat ene boek waardoor je lezen écht leuk bent gaan vinden?
Als jongetje heb ik alles gelezen van Karl May. Ik raakte verslaafd aan zijn fictieve reisverhalen over Winnetou, Old Shatterhand, Kara Ben Nemsi en Hadji Halef Omar. Later ontdekte ik bij een bezoek aan het Karl May-museum bij Dresden dat hij toen hij die verhalen schreef nog nooit in het buitenland geweest was, laat staan in de Verenigde Staten of het Midden-Oosten. Ik was diep teleurgesteld.
9. Als je een fictief hoofdpersonage naar de echte wereld kon halen, welke zou dat dan zijn?
Martin Beck, de politieman die als antiheld centraal stond in Sjöwall & Wahlöö. Begin jaren zeventig, actuele politieromans, geweldig! Hoewel ver weggezakt in mijn geheugen is die maatschappij- en systeemkritische aanpak nog steeds een inspiratiebron.
Een ontboezeming
10. Ik vind het moeilijk om aandacht voor mijn werk te vragen. Dertig jaar lang bij de Publieke Omroep bewoog ik mij áchter de camera. Het verhaal moest centraal staan, en dat vind ik nog steeds. Nu heb ik een dubbelfunctie: als uitgever moet ik de publiciteit opzoeken en aandacht vragen voor de schrijver en zijn boeken. Als schrijver wil je schrijven. Soms zijn dat tegengestelde belangen.
Lees verder op mijn site
