Er zijn helaas nog genoeg minderheden, maar laat je niet wijsmaken dat de deplorabele mensen voor de meerderheid spreken. Er is steeds meer steun in alle vormen van media. In muziek, films en uiteraard ook in boeken. Dat is niet 'woke' hoor. Lui die dat beweren zijn zo zichtbaar in het dagelijkse leven dat ze niet willen accepteren dat iedereen het verdient om gezien en gehoord te worden. Neem nou Cara, de hoofdrolspeelster in mijn Xullux-boekenreeks. Een vrouw in de hoofdrol is geen zeldzaamheid meer, maar voor elke krachtige heldin zijn er minstens honderd helden. Haar beste vriend, de pratende knuffelbeer Terran, is zonder twijfel een buitenbeentje. In het tweede deel worden ze vergezeld door Syro. Hij is een geslachtloze androïde die de voornaamwoorden hij/hem gebruikt. Daar doet niemand moeilijk over. Dit wil niet zeggen dat iedereen in mijn boeken geaccepteerd wordt. Sterker nog, er is ontzettend veel onenigheid tussen de rassen die op hun eigen planeten wonen. Veel zien interraciale relaties niet zitten of kijken neer op soorten die over minder krachten beschikken. Sommige personages worstelen met zelfhaat. Anderen zijn bang om gediscrimineerd of gedood te worden voor iets waar ze totaal geen controle over hebben. Het zal je niet verbazen dat dit vaak bewust vergelijkingen zijn naar onze maatschappij. Door te lezen over de levensweg van een personage, kun je een beetje ervaren hoe het is om anders te zijn, zelfs als het gaat om personages van een vreemd ras. Als we namelijk ergens in uitblinken, dan is het wel in ons inlevingsgevoel. Zo krijgen we begrip voor elkaar, ongeacht hoe onze levens eruit zien. Dat is de superkracht van mensen. Want hoe verschillend we ook zijn, we kunnen altijd wel iets vinden dat ons met elkaar verbindt. Dat is nou waar we echt trots op kunnen zijn.
Auteur
