Blogpost: MaartenvL

Van eetlezer naar drankschrijver

21-03-2018 door MaartenvL

Zojuist met plezier, maar niet zonder voorbehoudens Tsjaikovskistraat 40 van Pieter Waterdrinker gelezen. Waarom? Omdat ik al ruim 1,5 jaar niets anders lees dan Russische literatuur. De Groten uit de Gouden Eeuw van de Russische literatuur, maar ook post-revolutionaire auteurs en tamelijk recente Russische literatuur. Namen noemen, dat wordt een wel erg lange lijst. Maar ik lees ook over Russische literatuur, over de schokkende geschiedenis van dit magistrale land. En als er dan een Nederlander is die iets schrijft over Rusland, Russische literatuur, Russische geschiedenis, of Russische kunst dan lees ik dat ook. Vandaar Tsjaikovskistraat 40. Maar ook omdat ik over een week of 6 voor 10 dagen naar Sint Petersburg en Moskou afreis. Lekker alleen. Vrouw en kinderen achterlatend en al zeker geen groepsreis. Zelf eindelijk in eigen tempo alles opsnuivend waarover ik al zoveel gelezen heb.
Maar ondertussen broed ik na Chrancholon en Witte lelies op mijn derde roman. Het thema heb ik al: deel drie van mijn suicide-trilogie. Huh? Ja, ik heb daar een nogal eenvoudig, duidelijk en wellicht ongepast standpunt over: zelfmoord, dat zouden meer mensen moeten doen! Maar hoe pak ik het aan? Welnu de proloog heb ik al geschreven: een hilarisch dialoogje tussen God (A, van Allah) en de duivel (B, van Beëlzebub. C (Christus) is er niet bij betrokken, maar wordt wel genoemd.
Idee: ik moet de mensheid massaal aan het zelfmoorden brengen via een A-B-C-tje vanuit het buitenaardse. Ga er maar aanstaan!
Terwijl ik dit schrijf, zit ik met een koptelefoon naar de Matthäus Passion te luisteren door Collegium Voicale Gent o.l.v. Philippe Herreweghe.....Het is vandaag niet alleen bijna Pasen, maar tevens de geboortedag van J.S.Bach (1685-1750). Maar eigenlijk gaat er bijna geen dag voorbij dat ik niet naar Bach luister.
Maar mijn nieuwe roman? Wordt het wel een roman? Of een satirische novelle? Ik ben er nog niet uit en ik stoei hevig met het thema. Wat dat betreft herken ik me in het gestoei van Pieter Waterdrinker met het voorstel van zijn uitgever om voor het 100-ste herdenkingsjaar van de Russische revolutie toch vooral een Persoonlijk(!) boek te schrijven. En zoals Waterdrinker: met een heldere kop komen er geen ideeën, geen inzichten geen flow. Dus zuip ik me haast kapot. Alles voor de lezer!

Wordt vervolgd

Lees verder op mijn site

Reacties op: Van eetlezer naar drankschrijver