Blogpost:
Rik Raven
Verandering van of in jezelf
Mensen, je bent wie je bent en je innerlijke wezen, je bewustzijn is niet afhankelijk van hoe je je gedraagt, ook al lijkt dat voor de buitenwereld zo. Die buitenwereld beoordeelt ons op hoe we handelen, op ons gedrag en empathisch vermogen. Dat kun je de buitenwereld niet kwalijk nemen omdat hij niet in ons binnenste kan kijken, niet onze geheimen ziet.
Dat is me pijnlijk duidelijk geworden, en ik heb werkelijk een ambivalente klap keihard in het gezicht gekregen toen me op jonge leeftijd geen andere keus werd gelaten dan mezelf van de grond af opnieuw op te bouwen. Maar wie ik was, wie ik dacht te zijn, wie ik wilde zijn … ik had werkelijk geen flauw idee. Ik wist wie ik wilde zijn. Dat was wie ik was, omdat ik die dacht te kennen, maar inmiddels bleek dat niet meer mogelijk omdat mijn omgeving mij niet meer herkende. De ietwat uitdagende, brutale blik in de ogen was verdwenen en daarvoor in de plaats zag men grote opengesperde ogen omdat de spieren door zenuwen werden aangedreven die ook nog bezig waren alles opnieuw te leren. Om kort te zijn, het duurde jaren voordat ik erachter kwam wie ik was geworden en die op een vergelijkbaar niveau was. Hetzelfde niveau (al zou ik liever niet over een niveau spreken omdat dit een verschil in waarde inhoudt wat hier niet de issue is) bereik je natuurlijk nooit omdat de omstandigheden zijn veranderd, anders zijn, wat logisch is omdat de tijd is verder gegaan.
Het zijn lange jaren geweest, en mijn gevoel zegt (hoe ik het ook relativeer en ik relativeer me een hoofddeksel) dat ik al die tijd kwijt ben, te veel tijd. Dat zal er de reden van zijn, dat ik ongeduldig ben, sacherijnig als ik steeds maar in de wacht word gezet voordat ik verder kan, wanneer ik moet wachten op reacties van mensen die geen sjoege geven en waarvoor ik toch begrip moet opbrengen omdat ik mezelf weleens in de vingers kan snijden, en ik vraag niet graag om hulp, maar dat terzijde … ;)
Ik ben niet meer die ik was omdat je wordt gevormd door het leven, maar dat is voor iedereen het geval. Wanneer ik mijn leven in Bagdad had geleid, zou het er voor mij heel anders uitzien. Alle kans dat ik nu niet meer had geleefd. Zelfs als ik drie jaar eerder mijn ongeluk had gekregen, dan was de kans groot, dat ik geen linker onderbeen meer had gehad en nog minder mentaal onderlegd was dan nu, oftewel van 't Lotje getikt. Hoe was ik er dan mee omgegaan? Als mezelf natuurlijk.
Ik wil alleen maar zeggen ... als ik nu eens een ander leven had geleid, als ik niet in coma had gelegen … Ik weet zeker dat ik dezelfde zou zijn als ik nu ben, qua temperament, qua eigengereidheid en qua vastberadenheid. Als mezelf natuurlijk.
Wie je bent op het moment dat je jezelf in de spiegel bekijkt, wordt gevormd door de omstandigheden. Dat is wetenschappelijk bewezen en je kunt jezelf alleen “veranderen” door de omstandigheden te veranderen.
Lees verder op mijn site
