Lezen is voor Hebbanlezers een must, bijna net zo noodzakelijk als ademhalen en eten. Maar tot welk soort lezer je behoort, dat wisselt enorm per persoon. Als ik voor mezelf spreek, zijn er periodes in mijn leven dat ik best veel las. De laatste tijd, zeker nu ikzelf ook romans schrijf, lees ik minder. De behoefte tot het willen lezen van anderen herbergt de noodzaak in zich, dat je open moet staan voor anderen. Die anderen zijn natuurlijk de schrijvers, met ieder zijn of haar eigen invalshoek en stijl. Maar om de rust te vinden in jezelf, moet je ook vanbinnen zen genoeg zijn om nieuwe verhalen diep tot je te nemen. Met eenvoudige verhalen, zoals vakantieverhalen is dat minder een opgave, maar wil je echt een moeilijk literair werk verorberen, dan moet je je soms wel invechten. Dat laatste lukt beter, wanneer je volledig ontspannen bent, althans ... laat ik spreken voor mezelf. Het beste gaat dat voor mij in bevredigende zin wanneer ik op vakantie ben en liggend aan een zwembad in de zon af en toe in het water plons. Terwijl ik na de verkoeling opdroog in het zonnetje, heb ik vaak wel zin in geestverruimende literatuur. Hoewel ik bij het lezen van dergelijk werk regelmatig met mijn gedachten afdwaal en ik dit soms pas na drie bladzijden doorheb, zijn dat voor mij tóch de betere boeken. Het feit dat ik ben afgedwaald, is geenszins een aanwijzing dat het boek saai is. Eerder geeft het aan dat ik de situatie herken of dat het me aan het denken zet. Dat ik dan weer terug moet lezen in het verhaal vind ik geen enkel probleem. Ik kan genieten van moeilijke, goedgeconstrueerde zinnen met veel mooie beeldspraak. En daarna af en toe alles weer kort neergepend, juist vanwege de dynamiek. Maar dat geldt niet voor alle lezers. Er zijn genoeg lezers die het van levensbelang vinden, dat een boek gemakkelijk leest, lezers voor wie lezen een groot deel van hun tijdverdrijf in beslag neemt. Dan is een easy-going stijl wel fijn, gok ik. Maar omdat ik voor mezelf aan het inventariseren ben, wat lezers nu eigenlijk beweegt, wil ik jullie als lezer vragen: Ten eerste: hoeveel lezen jullie? Ten tweede. Mag een boek een moeilijke stijl hebben wanneer er later in het boek een parel tevoorschijn komt? En ten derde: Wat is de functie van het lezen voor jullie? Afleiding of een ietwat verhevener kunstzinnige behoefte? Reachties zijn welkom uiteraard.
