Deel 2 van de bundel met essays over en herinneringen aan 40 jaar De tandeloze tijd. Uitvoering: 15,8 x 22,5 cm, 300 pagina’s, genaaid gebonden in harde band. • Mirjam Rotenstreich diepte een aantal brieven op uit de tijd dat A.F.Th. van der Heijden begon aan zijn cyclus; uit fragmenten uit 1980 bleek al de complexe architectuur van het kolossale bouwwerk dat uiteindelijk De tandeloze tijd werd. • In Aan de lezer geeft A.F.Th. van der Heijden een zeer uitgebreid antwoord op de hem tot 1992 meestgestelde vraag: ‘Waar blijft deel 3?’ • Jaap Schipper belicht in A.F.Th. van der Heijden en Bob Dylan overeenkomsten in leven en werk van deze twee grootheden. Ook vertelt hij over het ontstaan van zijn samenwerking met de schrijver, die tot nu toe heeft geleid tot enkele schitterende bibliofiele edities van romans uit de cyclus. • In Mijn wonderbaarlijke reis naar Nijmegen verhaalt Has Ketelaars over Den Bosch en Nijmegen – steden die een rol spelen in de vroege delen van De tandeloze tijd. Hij beschrijft enkele gevallen van synchroniciteit – of georganiseerd toeval, zo u wilt. • In 1985 – De gevarendriehoek was zojuist verschenen en de cyclus was nog een trilogie – maakte A.F.Th. van der Heijden een wandeling door Geldrop met een verslaggever van Omroep Brabant. Tijdens de wande- ling leest de schrijver enkele passages voor en becommentarieert het decor van zijn jeugd. Jan Brands, zijn bibliograaf, stelde het artikel samen. • Den Bosch en Nijmegen vormen ook de achtergrond van de bijdrage van Jaap van den Born. Hij verhaalt over enkele personen die min of meer model hebben gestaan voor personages in de cyclus, alsmede de toedracht van enkele gebeurtenissen die in (gewijzigde) vorm in Vallende ouders worden beschreven. • August Hans den Boef richt de schijnwerper op de ‘schatplichtigheid’ van De tandeloze tijd aan Patrizio Canaponi en diens werk, met name De gebroken pagaai. Den Boef laat zien dat enkele oerscènes blijkbaar zo belangrijk zijn in het werk van de schrijver, dat ze een aantal malen opnieuw verteld moeten worden. • Marc van Oostendorp had een aantal delen van De tandeloze tijd meer dan eens gelezen, maar nog nooit had hij alles bij elkaar gelezen, in onderlinge samenhang. In de vroege zomer van 2023 besloot hij dat hier verandering in moest komen, en hij las de hele reeks van voren naar achteren, te beginnen met de Proloog uit 1983 en eindigend met Zogkoorts. Hij wilde iets onderzoeken wat nog nooit eerder onderzocht is, behalve misschien een beetje in de jaren negentig: hoe verhouden alle delen zich nu met elkaar? Wat is De tandeloze tijd als we het beschouwen als een grote brok taal, vol samenhang?
