Als de republiek van de dichters zou worden opgesplitst in twee afdelingen - een voor de realisten en een voor de idealisten - dan zou Victor Schiferli ongetwijfeld een plek toegewezen krijgen in de contreien van die eersten. Zijn gedichten zijn helder en muzikaal, bevatten concrete beelden en roepen herkenbare situaties op, vaakk met onverwachte en geestige wendingen. Toch zou je Schiferli moeilijk een realist kunnen noemen: daarvoor overschrijdt zijn poëzie te vaak de drempel tussen het reële en het surreële, waken en slapen, binnen- en buitenwereld. De vorm van zijn poëzie is strak maar gevarieerd. Het onderwerp is vaak de liefde, in alle toonaarden: van passie tot impassie. Aan een open raam is de verrassende bundel van een dichter op de drempel.
