Sinds oma dood is, is opa erg eenzaam, en lijkt hij het gezelschap van zijn lievelingskleindochter extra op prijs te stellen. Bovendien kan Justine dan meteen een beetje voor opa zorgen, zeker nu hij ook nog eens zegt dat hij van de trap is gevallen.
Maar eigenlijk wil Justine niet meer naar opa. Hij zit voortdurend aan haar. Als ze erover probeert te praten, wil niemand naar haar luisteren. Dat verandert als ze op een dag Klap, haar nieuwe vriend, in vertrouwen durft te nemen.
Achter de stilte is een knap geschreven roman, want ondanks het heftige onderwerp gaat het vooral over vriendschap en hoop. Het sobere taalgebruik van Beate Teresa Hanika in combinatie met het ontwapenende karakter van de personages doet bijna pijn - en toch kun je niet stoppen met lezen. Het boek maakt een onvergetelijke indruk.