‘Robin Kramer schrijft bijzondere korte verhalen: dwingend, ritmisch, zorgvuldig. Hij heeft een scherpe antenne voor wat mensen allemaal proberen, zeggen of juist verzwijgen – en voor wat ze elkaar uiteindelijk allemaal aandoen.’Thomas Heerma van VossHoe word je volwassen? De (terugkerende) personages in Achtertuinen proberen van alles. Ze verhuizen, verloven en raken in verwachting. Maar onder de oppervlakte borrelen nog altijd eenzaamheid, twijfel en onuitgesproken verlangens.Achtertuinen gaat over vriendschap, liefde en familie, en de bijna onvrijwillige afstand die er soms tussen mensen kan ontstaan."Mensen veranderen. Als je niet op tijd met ze mee verandert, verlies je ze. Maar nooit op een definitieve manier. Het is een langzaam verlies, dat het in zich draagt nooit helemaal volledig te worden. Dat is het probleem. Verlies je mensen maar eens echt, in plaats van constant hun gewicht nog in je lichaam te voelen."‘Verhalen die balanceren op het snijvlak, op een omslagpunt. Robin Kramer weet het hyperpersoonlijke aan te raken zonder het uit te leggen en daarin ligt een enorme kracht besloten.’Leonieke Baerwaldt‘Robin Kramer suggereert met zo weinig mogelijk woorden zo veel mogelijk diepte. Zijn werk doet denken aan Amerikaanse korte verhalen zoals die van Raymond Carver.’Mattijs DereadtRobin Kramer (1990) is schrijver. Zijn korte verhalen verschenen onder andere in De Revisor, Tirade, Papieren Helden en Kluger Hans. Hij schreef over film en beeldende kunst voor rekto:verso, HART Magazine en Humbug Magazine. Voor Museumtijdschrift maakt hij de podcast De aanwinst, in samenwerking met Vereniging Rembrandt. Achtertuinen is zijn literaire debuut. Voor de fameuze Kleurenreeks van Oevers werkt hij aan Karmozijn. Robin woont en werkt in Zwolle.
