De adem van Mars is een prozabundel bestaande uit een vijftiental opmerkelijke 'beschouwingen', waarin de dichter Leo Vroman op de voor hem bekende eigenzinnige wijze verslag doet van / curieuze herinneringen ophaalt aan / zijn oorlogsjaren en de periode vlak erna, - toen hij als student op de vlucht voor de Duitser, Nederland verruilde voor Nederlands-Indië, als krijgsgevangene op transport werd gesteld naar Japan en van daar, na een zeer zware tijd in verschillende kampen, in 1945 als vrij man naar Amerika reisde, alwaar zijn na-oorlogse jaren begonnen, die hij aanvankelijk te New York doorbracht als dierfysioloog, én als dichter natuurlijk; zo handelt ook een groot gedeelte van dit boek - het spreekt bijna vanzelf - over de poëzie, over 'Het ontwortelde woord', zoals het laatste verhaal uit de bundel heet, dat heel intrigerend eindigt: 'Van het een tot het ander uur U kan men slechts trachten zich te herinneren: ik ben ogeboren geweest, ik doe of ik besta, ik ga werkelijk dood.'
