Drie monologen – van een oude kolonel, van zijn dochter Isabel en van haar zoon –worden uitgesproken tijdens een dodenwake in het najaar van 1928. Samen vertellen deze personages een geschiedenis die begint wanneer een vreemde Franse dokter in het dorp Macondo verschijnt en die eindigt wanneer hij zich heeft opgehangen. De aanleiding voor zijn zelfmoord is een meedogenloze veroordeling door zijn dorpsgenoten. Afval en dorre bladeren is een meeslepend verhaal over de intolerantie van een gemeenschap jegens een vreemdeling en is de eerste roman die García Márquez publiceerde. De auteur noemt dit werk zijn ‘meest oprechte’.
