Al meer dan vijftien jaar schrijft professor Bob Smalhout een wekelijkse column in het dagblad De Telegraaf. Deze bijdrage is in de loop der tijd een soort instituut geworden waar vele lezers steeds weer iedere zaterdagmorgen naar uitkijken.
De visie van Professor Smalhout op onze samenleving gaat de grenzen van zijn eigen vak, de geneeskunde, verre te buiten. Maar toch verraadt de wijze waarop hij maatschappelijke problemen analyseert en becommentarieert zijn, niet weg te cijferen, medische achtergrond. Na een nauwkeurige opsomming van de ziekteverschijnselen, begint hij aan het journalistiek-medische onderzoek. Zulks in de klassieke stijl van “als ik hiér druk, doet het dáár wellicht pijn”.
Dan volgen de diagnose en een suggestie voor de therapie. Alleen van dit laatste is het succes niet zo snel te verwachten als bij gewone ziekten.
Want er bestaan nu eenmaal geen maatschappelijke geneesmiddelen waarvan het effect min of meer direct voorspelbaar is.
Daardoor ook komen sociale kwalen regelmatig weer te voorschijn en hebben ze vaak grote invloed op komende generaties. De fouten die mensen nú maken wreken zich bijna altijd in de toekomst.
Vandaar de titel, ontleend aan het befaamde oudejaarslied van de dichter – burgemeester Rhijnvis Feith (1753 – 1824)
“Al het heden wordt verleden
schoon het ons toegerekend blijft”