De schrijfster legt de klas als het ware op de ontleedtafel, waarbij de onderlinge verhoudingen in de klas en het proces van pesten en gepest worden steeds duidelijker worden. De gekozen invalshoek is heel origineel. In elk hoofdstuk is een andere leerling de hoofdpersoon. Je leert de klasgenoten daardoor kennen zoals ze gezien worden door de anderen en, een voor een, ook van binnenuit. Naarmate het verhaal vordert gaan de kinderen daardoor steeds meer voor je leven. De climax grijpt je dan ook aan alsof je zelf in die klas zit.