in een neerwaartse spiraal van rouw en woede. De emoties
zijn zo overweldigend dat ze besluit de aard ervan te onderzoeken.
Hoe reageer je als je geconfronteerd wordt met een onbegrijpelijk
groot verlies?
Appignanesi beschrijft drie generaties van gevoelens. Naast haar
eigen rouw ontleedt ze de boosheid van haar vader, een Poolse
migrant in Canada die zijn leven lang vernederingen doorstond.
Ze verbindt zijn woede aan de hedendaagse maatschappelijke
boosheid opgewekt door de komst van vluchtelingen. Verder
duikt ze in de wereld van haar tweejarige kleinzoon, een wereld
die overhoop is gehaald door de komst van zijn jongere broertje.
Subtiel, met humor en oog voor detail vertelt ze verhalen die zeer
persoonlijk maar tegelijkertijd universeel geldig zijn. Shakespeare,
Freud, Proust, Sylvia Plath en John Cleese helpen haar om rouw,
woede, verlies en liefde in kaart te brengen.