Geïnspireerd door getuigenissen van Russische en Duitse vrouwen die er alleen voor stonden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Nicolas Juncker’s potloodtekeningen benadrukken de grijsheid van het bestaan in het nagenoeg verwoeste Berlijn. De gebruikte kleuren benadrukken de felheid van de bombardementen, de haat en het fascisme. Ze laten met name de vrouwen met niets dan intense angst en hulpeloosheid achter. Niets zal meer zo zijn als het was. Maar het leven gaat door ...
