‘Ze vouwde haar handen en sloot haar ogen. Ik vouwde mijn handen ook. Mijn moeders hoofd ging een beetje op en neer, alsof ze haar blik zoekend over een papier liet gaan. Ik vroeg me af wat ze bad. Misschien herhaalde ze het gebed
dat mijn vader aan tafel altijd deed. Niet omdat we het verdiend hebben, maar uit genade, Heer.’
Zijn fysiek aftakelende en dementerende moeder dwingt de hoofdpersoon zijn eigen geestelijk logboek op te stellen. Het wordt een verhaal van onthechting en afscheid nemen. Niet alleen van zijn moeder, maar ook van zijn geboorteplek en de God van zijn jeugd. Met pijn in het hart.
dat mijn vader aan tafel altijd deed. Niet omdat we het verdiend hebben, maar uit genade, Heer.’
Zijn fysiek aftakelende en dementerende moeder dwingt de hoofdpersoon zijn eigen geestelijk logboek op te stellen. Het wordt een verhaal van onthechting en afscheid nemen. Niet alleen van zijn moeder, maar ook van zijn geboorteplek en de God van zijn jeugd. Met pijn in het hart.
