Als de dieren

Als de dieren is de debuutroman van de Vlaamse Lieselot Mariën. Die naam hadden we niet eerder gehoord, ineens lag haar manuscript daar. Vers afgestudeerd aan de SchrijversAcademie in Antwerpen, getipt door Lize Spit – ‘Dit mogen jullie niet mislopen’ – die haar via via kende en die meteen onder de indruk was. En inderdaad, haar unieke stijl is onontkoombaar.

Iedereen die ooit beweerde dat de tijd lineair verloopt, werd nooit door een kind uit zijn slaap gehouden.

Jij huilde als de middernachtzon, mijn kleintje. De nachten waren licht en de dagen waren licht en er was geen luwte meer want je huilde onafgebroken met dat licht van je.

Ik woelde en wroette, verstrikte lakens en ledematen, maar mijn lijf was een puzzel waarvan ik geen enkel stuk op de juiste plek kreeg neergelegd.

In het twijfeldonker van onze kamer werd ik belaagd door gedachten zwart als kraaien, die hun rollende keelklanken in mijn schedel krasten en zwermend hun vlerken om mijn oren wiekten. Ze vlogen zo rakelings langs me heen dat ik de wind door hun veren hoorde suizen, als een scheur in het weefsel van de werkelijkheid.

Als de dieren is een poëtische zoektocht naar taal en betekenis voor een ervaring die zich tegen beide verzet.

Lieselot Mariën studeerde af in filosofie en rechten. Ze werkte achtereenvolgens in het theater, in de keuken en als advocaat. Tegenwoordig maakt ze audiodrama en -documentaires.