Hoewel dit boek aanvangt met een portret van Eric Defoort, geeft dit geen volledig beeld van zijn leven en werk. Wel biedt dit boek de ideeën van Eric Defoort omtrent natie en identiteit. Het boek verzamelt een aantal teksten, toespraken, overwegingen en opinieartikels die een beeld geven van zijn gedreven engagementen als Vlaams beweger, als historicus, als politiek bewust burger.
Van in zijn Ieperse jeugd tot zijn laatste Gentse levensdagen was Eric Defoort een gedreven en vooral integer Vlaams beweger en voorman, die bij leven woekerde met zijn tijd en talent om de droom van een onafhankelijke Vlaamse natie dichterbij te brengen. Nooit nam hij een blad voor de mond om zijn mening rechttoe, rechtaan te geven. De zichzelf progressief noemde intellectuelen, die doorgaans alles wat een Vlaams etiket draagt ridiculiseren, werden door Defoort steevast van antwoord gediend: ‘kruideniers te paard, die denken dat ze huzaren zijn’. Maar ook de Vlaamse bewegers werden niet gespaard. Scherp, snerend kon hij uitvallen naar Vlaamsgezinden, die bleven hangen in ‘een oudbakken discours’ dat niet spoorde met een hedendaagse, wervende visie op het Vlaanderen van vandaag. Daar had de Vlaamse beweging dringend nood aan.
Waar wil men vandaag en morgen met Vlaanderen heen? Hoe ziet men die Vlaamse natievorming? Wat verstaat men onder Vlaamse identiteit? Deze bundeling teksten blijft inspireren en stof tot nadenken bieden.
Van in zijn Ieperse jeugd tot zijn laatste Gentse levensdagen was Eric Defoort een gedreven en vooral integer Vlaams beweger en voorman, die bij leven woekerde met zijn tijd en talent om de droom van een onafhankelijke Vlaamse natie dichterbij te brengen. Nooit nam hij een blad voor de mond om zijn mening rechttoe, rechtaan te geven. De zichzelf progressief noemde intellectuelen, die doorgaans alles wat een Vlaams etiket draagt ridiculiseren, werden door Defoort steevast van antwoord gediend: ‘kruideniers te paard, die denken dat ze huzaren zijn’. Maar ook de Vlaamse bewegers werden niet gespaard. Scherp, snerend kon hij uitvallen naar Vlaamsgezinden, die bleven hangen in ‘een oudbakken discours’ dat niet spoorde met een hedendaagse, wervende visie op het Vlaanderen van vandaag. Daar had de Vlaamse beweging dringend nood aan.
Waar wil men vandaag en morgen met Vlaanderen heen? Hoe ziet men die Vlaamse natievorming? Wat verstaat men onder Vlaamse identiteit? Deze bundeling teksten blijft inspireren en stof tot nadenken bieden.
