Kushner leerde uit eigen ervaring dat elk mensenleven verdriet en pijn kent. Als student in de theologie boog hij zich over het bijbelboek Job. Als rabbi in een kleine stad hielp en troostte hij anderen die door rampspoed en smart waren getroffen. Maar pas toen hem werd meegedeeld dat zijn zoontje aan een ernstige ziekte leed en voor zijn vijftiende levensjaar zou sterven, werd hij persoonlijk geconfronteerd met de nauwelijks te beantwoorden, bittere vraag: waarom worden onschuldige mensen door het kwaad getroffen? 'Ik wist toen dat ik op een dag dit boek zou schrijven', vertelt Kushner. 'Ik zou het schrijven omdat ik zelf de noodzaak voelde om een paar van de belangrijkste dingen die ik sindsdien ontdekt heb en ben gaan geloven, onder woorden te brengen. Ik wilde een boek schrijven dat je zou kunnen geven aan iemand die het in zijn leven zwaar te verduren heeft gehad, door een sterfgeval, door ziekte of invaliditeit, en die in zijn hart weet dat hij beter verdiend zou hebben als er in de wereld gerechtigheid bestond'.
