Een luxezwerver, beter kan Guido Lauwaert niet getypeerd worden. Hij trok op met Julien Schoenaerts, Hugo Claus, Ramses Shaffy, ontmoette Salvador Dalí, Leonard Cohen, Edward Albee. Hij ging aan de rol met Roland Topor en Isabelle Huppert. Hij organiseerde de Nachten van de Poëzie, Kazuno (Nekka), Bloomsday en een literair festival rond Willem Elsschot. Hij trad op met gedichten van Paul van Ostaijen en speelde in zijn eentje Macbeth. Hij zat een week in New York om te weten hoe Louis Ferdinand Céline zich voelde in die rechtopstaande stad, ten bate van zijn legendarische monoloog Voyage au bout de la nuit.
Uit eigen hand brengt hij van dit alles verslag uit. Een leven dat leest als een schelmenroman: Alvorens alles vervaagt.
Guido Lauwaert woont al ruim vijftig jaar in alle kamers van het literaire huis. Hij is naast auteur ook organisator, regisseur, acteur, columnist en recensent. Hij richtte de Poëziewinkel op (het latere
Poëziecentrum) en stichtte het theatergezelschap Laden & Lossen.
Uit eigen hand brengt hij van dit alles verslag uit. Een leven dat leest als een schelmenroman: Alvorens alles vervaagt.
Guido Lauwaert woont al ruim vijftig jaar in alle kamers van het literaire huis. Hij is naast auteur ook organisator, regisseur, acteur, columnist en recensent. Hij richtte de Poëziewinkel op (het latere
Poëziecentrum) en stichtte het theatergezelschap Laden & Lossen.
