Na 1945 leek de integratie van de Joden in de Europese samenleving succesvol afgerond. Helaas is de laatste jaren in deze ontwikkeling een keer gekomen: Joden worden opnieuw slachtoffer van antisemitisch geweld. Het heropleven van het antisemitisme in Europa is een onverwachte ontwikkeling, een terugkeer naar een duister verleden. Een verband met het antizionisme wordt snel gelegd, maar is dit terecht?
Sommige auteurs gaan uit van een eeuwig antisemitisme, dat tegemoet zou komen aan een aangeboren menselijke behoefte: de Jood als zondebok. Het antisemitisme zou een exponent van het verschijnsel rassenhaat zijn en als zodanig niet meer dan een variatie op een algemeen menselijk patroon.
De auteur van dit boek is het hiermee niet eens. Naar zijn mening is het productiever om het antisemitisme als historisch verschijnsel te benaderen, hoe irrationeel en inconsistent het ook is. Productiever ook om niet alles op één hoop te gooien, maar een onderscheid te maken tussen de verschillende vormen van Jodenhaat en hun politieke, religieuze en maatschappelijke functie. Jodenhaat doet zich nooit toevallig voor …
Sommige auteurs gaan uit van een eeuwig antisemitisme, dat tegemoet zou komen aan een aangeboren menselijke behoefte: de Jood als zondebok. Het antisemitisme zou een exponent van het verschijnsel rassenhaat zijn en als zodanig niet meer dan een variatie op een algemeen menselijk patroon.
De auteur van dit boek is het hiermee niet eens. Naar zijn mening is het productiever om het antisemitisme als historisch verschijnsel te benaderen, hoe irrationeel en inconsistent het ook is. Productiever ook om niet alles op één hoop te gooien, maar een onderscheid te maken tussen de verschillende vormen van Jodenhaat en hun politieke, religieuze en maatschappelijke functie. Jodenhaat doet zich nooit toevallig voor …
