De objectieve waarheid over een leven bestaat niet. Zij is een steeds veranderend verhaal, even aan verandering onderhevig als alles wat leeft en gedacht en gevoeld wordt: een gefragmenteerd verhaal met als min of meer betrouwbare ijkpunten de data, jaartallen, plaats- of landnamen, archieven,dag- en kasboeken, foto’s, littekens. Dit verhaal – deze mythe – is het enige wat we hebben, wat we menen zeker te weten dat we het hebben. We moeten het ermee doen want zo beleefden we het. Zo vertellen we het. Zo schreef ik het op.
Van eilanden die over de hele aarde verspreid liggen in vijvers, zeeën en oceanen is geen vasteland te maken, niet met een duw- of trekboot, ook niet met een pen waarvoor golfslag, afstand en tijd niet bestaan. Bijeen gedreven of bijeen geschreven vormen ze geen geheel, hooguit een versneden continent: een archipel. Zo is van herinneringen geen innerlijk vasteland te maken, geen consistent levensverhaal. Het is een verzameling ervaringen gekleurd door de hoogsteigen blik, een blik die aan verandering onderhevig is in de loop van een leven.
Van eilanden die over de hele aarde verspreid liggen in vijvers, zeeën en oceanen is geen vasteland te maken, niet met een duw- of trekboot, ook niet met een pen waarvoor golfslag, afstand en tijd niet bestaan. Bijeen gedreven of bijeen geschreven vormen ze geen geheel, hooguit een versneden continent: een archipel. Zo is van herinneringen geen innerlijk vasteland te maken, geen consistent levensverhaal. Het is een verzameling ervaringen gekleurd door de hoogsteigen blik, een blik die aan verandering onderhevig is in de loop van een leven.
