In het boek ARFID te lijf! gaat Rita Maris, auteur van Over leven met ARFID en Thijs lust geen ijs, journalist en moeder van twee kinderen met ARFID, opnieuw op zoek naar antwoorden op de vele vragen die zij heeft rondom de eetstoornis ARFID. Dit keer richt ze haar aandacht op pubers en (jong) volwassenen met ARFID en duikt ze nóg dieper in de verschillende verschijningsvormen van ARFID. Ze wil weten hoe ARFID ontstaat, hoe de diagnose kan worden gesteld en waar patiënten terecht kunnen met hun vragen. Tijdens haar zoektocht valt het haar op dat angst als een rode draad door het leven van veel ARFID-patiënten lijkt te lopen, maar dat autisme ook vaak een rol lijkt te spelen bij het ontstaan van ARFID. Ze wil weten waarom er een zekere mate van handelingsverlegenheid lijkt te zijn, wanneer er sprake is van ARFID als comorbiditeit. Ook gaat ze in gesprek over het onomkeerbare proces van voedingsdeficiënties, als er langdurig zeer selectief en/of restrictief wordt gegeten. Er is in dit boek ruimschoots aandacht voor de verschillende behandelvormen die ingezet kunnen worden om ARFID te lijf gaan. Ook worden er veel adviezen gedeeld.
Rita spreekt tijdens haar zoektocht met ruim tachtig zorgprofessionals en ervaringsdeskundigen. Doordat de gedeelde kennis van professionals wordt gekoppeld aan bijpassende ervaringsverhalen van patiënten, wordt theoretische kennis benadrukt door praktijkervaring. Een mooie combinatie, waardoor het boek voor zowel patiënten als zorgverleners een schat aan informatie bevat. Medewerking werd onder andere verleend door prof. dr. Sandra Mulkens (hoogleraar Voedings- en eetstoornissen), prof. dr. Jaap Seidell (hoogleraar Voeding en gezondheid), prof. dr. Gert-Jan Hendriks (bijzonder hoogleraar behandeling van angststoornissen en depressie bij ouderen), prof. dr. Eric van Furth (bijzonder hoogleraar eetstoornissen), prof. dr. Annemarie van Elburg (zij houdt zich bezig met het behandelen en onderzoeken van mensen met een eetstoornis), drs. Eric Dumont (gedragswetenschapper) en drs. Diana Kroes (hoofdbehandeling bij SeysCentra), kinderartsen dr. Ellen van der Gaag en Annemarie van Bellegem, Thomas Fondelli (psychotherapeut en auteur van het boek Autisme en eetproblemen), Colette de Bruin (directeur van Geef me de 5) en dr. Fabiënne Naber (neurobioloog en autismedeskundige) en nog vele anderen wetenschappers, behandelaren en patiënten.
Er is sprake van ARFID -vermijdende voedselinname stoornis- als er te weinig en/of zeer selectief wordt gegeten, vanwege verminderde interesse in eten, gevoeligheid voor de sensorische kenmerken van eten of wanneer er irrationele gedachten over (de aversieve gevolgen van) het eten van bepaald voedsel zijn. Als deze selectieve en/of restrictieve voedselinname voor lichamelijke en/of psychosociale problemen zorgt, spreek je van ARFID.
Rita spreekt tijdens haar zoektocht met ruim tachtig zorgprofessionals en ervaringsdeskundigen. Doordat de gedeelde kennis van professionals wordt gekoppeld aan bijpassende ervaringsverhalen van patiënten, wordt theoretische kennis benadrukt door praktijkervaring. Een mooie combinatie, waardoor het boek voor zowel patiënten als zorgverleners een schat aan informatie bevat. Medewerking werd onder andere verleend door prof. dr. Sandra Mulkens (hoogleraar Voedings- en eetstoornissen), prof. dr. Jaap Seidell (hoogleraar Voeding en gezondheid), prof. dr. Gert-Jan Hendriks (bijzonder hoogleraar behandeling van angststoornissen en depressie bij ouderen), prof. dr. Eric van Furth (bijzonder hoogleraar eetstoornissen), prof. dr. Annemarie van Elburg (zij houdt zich bezig met het behandelen en onderzoeken van mensen met een eetstoornis), drs. Eric Dumont (gedragswetenschapper) en drs. Diana Kroes (hoofdbehandeling bij SeysCentra), kinderartsen dr. Ellen van der Gaag en Annemarie van Bellegem, Thomas Fondelli (psychotherapeut en auteur van het boek Autisme en eetproblemen), Colette de Bruin (directeur van Geef me de 5) en dr. Fabiënne Naber (neurobioloog en autismedeskundige) en nog vele anderen wetenschappers, behandelaren en patiënten.
Er is sprake van ARFID -vermijdende voedselinname stoornis- als er te weinig en/of zeer selectief wordt gegeten, vanwege verminderde interesse in eten, gevoeligheid voor de sensorische kenmerken van eten of wanneer er irrationele gedachten over (de aversieve gevolgen van) het eten van bepaald voedsel zijn. Als deze selectieve en/of restrictieve voedselinname voor lichamelijke en/of psychosociale problemen zorgt, spreek je van ARFID.
