‘Barak 85 kamer 10’ is een autobiografische roman. De schrijfster, ik-hoofdpersoon, neemt haar zwaar dementerende zus mee naar voormalig woonoord Schattenberg, voormalig kamp Westerbork. Daar woonden ze vier jaar, van 1961 tot 1965, gedurende de tienerjaren van haar zus. Van 1951 tot 1970 woonden Molukse ex-KNIL-militairen met hun gezinnen in het kamp. Zij hoopt dat het bezoek een zodanig effect heeft op haar zus dat zij uit haar lethargie raakt, al is het maar voor kort. Dat gebeurt echter niet. Wat wel gebeurt is dat zij zelf haar kindertijd herbeleeft te midden van getraumatiseerde volwassenen. Hierdoor wordt zij zich sterk bewust van de weerslag daarvan op haar persoonlijk en op haar generatie.
