Op 24 november 2022 is het vijfentwintig jaar geleden dat de chansonnière Barbara – geboren als Monique Andrée Serf – overleed. Er zijn veel artiesten en kunstenaars van wie wordt gezegd dat ze onvergetelijk zijn, maar Barbara was wat dat betreft het summum: in Frankrijk was ze een waar icoon met de status van een rockster. Haar optredens werden gaandeweg steeds meer een spirituele belevenis. De meerderheid van haar toehoorders was relatief jong, tussen de 17 en 35 jaar, en als haar stem het tijdens een concert even liet afweten, zong dat publiek zelf luidkeels de chansons met haar mee. 'J'aime les journalistes, mais je déteste les questions' is een geestige maar gemeende uitspraak van haar. Ze had een pijnlijke jeugd, waardoor elke vraag die iets diepgravender was een geërgerde reactie opwekte. Zij zóng haar leven ('Je chante ma vie') en ze wilde dus liefst alleen vertellen over haar werk. In Barbara – een gezongen leven – schetst Meta Gemert aan de hand van een aantal chansons, interviews, en verhalen van en over vrienden, minnaars en assistentes, een beeld van deze geweldige, veeleisende, licht ontvlambare en genereuze vrouw.
