De schrijver Paul Kingsnorth was jarenlang een kopstuk van de Engelse milieubeweging. Hij voerde actie tegen de ongebreidelde plundering van onze planeet en tegen onze neiging een dreigende klimaatcrisis te negeren. Tegenwoordig gelooft hij niet langer dat de mensheid in staat is de offers te brengen die de wereld kunnen redden. Ook is hij het vertrouwen verloren in de milieubeweging. De natuurbeschermers van weleer hebben hun idealen ingeruild voor windmolenparken en zonnefarms; hun activisme draait niet langer om de bescherming van natuur, maar om duurzaamheid en energietransitie. In Bekentenissen van een afvallig milieuactivist beschrijft Paul Kingsnorth zijn rouwproces en zet hij zijn verdriet en woede over de teloorgang van de ongerepte natuur om in een nieuwe visie die hij ‘duistere ecologie’ noemt. Deze visie staat ferm tegenover de overtuiging dat technologie ons kan redden. Ook pleit hij voor een hernieuwde balans tussen de menselijke en niet-menselijke natuur. Onverschrokken stelt hij in dit toch hoopvolle boek confronterende vragen over hoe we leven en hoe we eigenlijk zouden moeten leven.
