Amerika, de tweede helft van de negentiende eeuw. De gevluchte slavin Sethe vermoordt uit wanhoop haar dochtertje Beminde om haar te behoeden voor de slavernij. Maar Beminde keert terug als kwade geest en terroriseert het leven van haar moeder. Het is uiteindelijk Denver, de tweede dochter van Sethe, die het gezin van de beklemmende vloek weet te verlossen. Beminde is een schitterende en angstaanjagende roman over het beladen verleden van de Verenigde Staten.
Ik heb afgelopen weken Beminde gelezen. Een prachtige geschreven boek in een prachtige taal. Tragisch en diep triest wat tijdens de slaverij met de mensheid is gebeurd. Je zou je bijna schamen om blanke mens te zijn. Het is niet een boek wat je tussendoor leest, vele flashbacks, sprongen in de tijd en af en toe goed de personages in de gaten houden. Na het boek heb ik de film Beloved bekeken. Wanneer ik het boek niet van te voren had gelezen zou de film moeilijk te volgen zijn. Mijn partner is na drie kwartier afgehaakt.
Ik had dit boek op mijn leeslijst toen ik Engels studeerde. Gelukkig, zou ik zeggen. Ik weet niet of ik er anders kennis mee had gemaakt. Het is geen gemakkelijk boek en geen evident boek, maar het is prachtig en groots in zijn smart.
Dit is geen gemakkelijk boek. De vele flashbacks en flashforwards vragen veel concentratie om het verhaal te kunnen volgen. En toch ben ik erg onder de indruk. Morrison is er in geslaagd om de gruwelen van de slavernij in heel mooie zinnen te verwoorden. En dit bladzijde na bladzijde. ‘[…]en Paul D door iets ging beven wat nog erger was, nog veel erger. Dat de eerste de beste blanke je hele wezen kon gebruiken voor wat maar in zijn hoofd opkwam. Hij kon je niet alleen laten werken, je vermoorden, of je verminken, hij kon je bevuilen. Je zo erg bevuilen dat je niet meer van jezelf kon houden. Je zo erg bevuilen dat je vergat wie je was en er niet meer op kon komen.’ Morrison bewijst hiermee dat schrijven een kunst is met grote K.
